Paweł Chmielewski (zesłaniec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Paweł Chmielewski, Balcer Chmielewski, ros. Павел Хмелевский (ur. u schyłku XVI w., zm. w XVII w.) – polski szlachcic, zesłaniec, wysoki urzędnik carski.

W czasie dymitriad był żołnierzem w polskiej armii. W 1612 jako rotmistrz oblężonego polskiego garnizonu Moskwy przeszedł na stronę Rosji. Przyjął prawosławie. W 1614 podjął próbę ucieczki do Polski z Moskwy. Po wykryciu tego zamiaru przez władze carskie, zesłany do Tobolska w charakterze ważnego przestępcy państwowego. Tam szybko odzyskał wolność i w 1622 został mianowany naczelnikiem Jenisejska, a także wojewodą jenisejskim. W 1625 awansowany na funkcję kontrolera wojewodów carskich w Mangazei (obecnie nieistniejące miasto i kraj zachodniej Syberii), posiadał też wtedy funkcję wojewody mangazejskiego. Przyłapany na malwersacjach dokonanych w czasie inspekcji, ukarany został konfiskatą nielegalnie pozyskanych dóbr, jednak eksponowane stanowiska zachował. W końcu oskarżony o obraźliwe zachowanie w cerkwiach (według treści donosu wchodził tam z szablą, kładł ją na świętych miejscach, czasami był w cerkwi niekompletnie ubrany) zesłany (przy zachowaniu niższej rangi szlacheckiej tzw. "syna bojarskiego" i dalej w służbie państwowej) do Tomska. W drodze zachorował i zmarł.

O Chmielewskim powstało kilka prac, np.:

  • Бахрушин, 1955. Павел Хмелевский. Naucznyje trudy, t. 3 cz.1
  • A.Darowski. Balcer Chmielewski. Szkice historyczne, St. Petersburg 1897.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Chmielewski_(zesłaniec)&oldid=68219954”