Paweł Wołodin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Wołodin
Павел Васильевич Володин
generał major generał major
Data urodzenia

29 czerwca 1901

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona
Ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”

Paweł Wasiliewicz Wołodin, ros. Павел Васильевич Володин (ur. 29 czerwca 1901, zm. ?) – inżynier, generał major Wojsk Łączności Armii Radzieckiej, generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

W okresie od 18 lutego 1951 roku do 23 listopada 1956 roku pełnił służbę w Wojsku Polskim na stanowiskach: komendanta Oficerskiej Szkoły Łączności Radiowej w Zegrzu (1951–1952), zastępcy szefa Wojsk Łączności WP (1952–1954), pełniącego obowiązki szefa Wojsk Łączności WP (1952–1953), komendanta Fakultetu Wojsk Łączności w Wojskowej Akademii Technicznej (1954–1956). 12 sierpnia 1955 roku został mianowany generałem majorem Wojsk łączności.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Leningradzie. Żonaty z Walentyną Grigoriewną Elenskają z domu Makarową (1904–1953), artystką - śpiewaczką. Miał dwie przybrane córki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 259

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001
  • Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943–1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795.