Pawilon ogrodowy w Pińczowie
 nr rej. A.660/1-8 z 16.10.1957, z 19.12.1957 i z 14.01.1972[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Nowy Świat |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
koniec XVI wieku |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele | |
Położenie na mapie Pińczowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Pińczów  | |
 50°31′21,0″N 20°31′40,8″E/50,522500 20,528000
| |
Pawilon ogrodowy w Pińczowie (zwany też basztą ogrodową) wzniesiony w końcu XVI w. według projektu Santi Gucciego z fundacji Zygmunta Myszkowskiego. Jest to manierystyczna[2] niewielka budowla założona na planie pięcioboku o gładkich ścianach obłożonych płytami z wapienia pińczowskiego, nakryta namiotowym dachem gontowym; z dwóch stron (od strony miasta) znajdują się małe półkoliste okienka, od strony ogrodu duże okna profilowane, zamknięte półkolistymi obramieniami. Budowla jest zwieńczona gzymsem ze smukłymi konsolami, podpierającymi wysunięte płyty okapu. Na elewacji od strony ogrodu znajduje się wejście do pomieszczenia w przyziemiu; dostęp na piętro był możliwy przez ganek z którego do dzisiaj pozostały silnie wysunięte wytworne konsole. Na piętrze znajduje się ozdobny portal wejściowy, złożony z oprofilowanej ramy oraz nadproża z gzymsem i fryzem, który ożywiono kartuszem z herbem Jastrzębiec i rozwianymi wstęgami.
Baszta wraz z ogrodem i czterema innymi (nie zachowanymi do dzisiaj) pawilonami ogrodowymi stanowiła niegdyś integralną część wielkiego założenia zamkowego Myszkowskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 50 [dostęp 2016-01-05].
- ↑ A. Miłobędzki, Zamek za Myszkowskich w Pińczowie. U początków nowożytnej rezydencji w Polsce, [w:] Sarmatia artistica. Księga pamiątkowa ku czci profesora Władysława Tomkiewicza, Warszawa 1968, s. 35.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Fischinger A., Santi Gucci. Architekt i rzeźbiarz królewski XVI w., Kraków 1969.
- Dziubiński A., Przechadzka po Pińczowie i okolicy, Pińczów 1999.
- Jurecki M., Ponidzie, Kraków 2004