Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie
Autor

Julian Tuwim

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1950

Wydawca

Wydawnictwo Czytelnik

Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie – książka Juliana Tuwima, wydana po raz pierwszy w 1950 roku.

Książka została napisana przed drugą wojną światową, lecz okupacja spowodowała, że wraz ze stosem innych rękopisów znalazła się w walizce zakopanej głęboko pod domem poety. Po wojnie z całego zbioru manuskryptów udało się odzyskać tylko dwa – Pegaza dęba… i Życie i twórczość Sotera Rozmiar-Rozbickiego.

Julian Tuwim przez całe życie kolekcjonował ciekawostki z marginesów literatury, zapomniane dzieła dziwaków, maniaków, grafomanów. W książce Pegaz dęba usystematyzował setki tych tekstów, omawiając je w 21 rozdziałach.

Kontynuacją Pegaza dęba stał się cykl Cicer cum caule publikowany w latach 1949–1954 w miesięczniku „Problemy” i wydany w trzech seriach nakładem „Czytelnika” w latach 1958–1963.

Spis treści[edytuj | edytuj kod]

Przedmowa

  1. Rymy
  2. Wiersz a pamięć
  3. Anagram
  4. O pewnej kobyle i rakach
  5. Wiersze a liczby
  6. Melanż, makaron i inne specjały
  7. Centon
  8. Tauto- i lipogramy
  9. Traduttore – traditore
  10. Czterowiersz na warsztacie
  11. Traktat o akrostychu
  12. Wiersze-kobierce i wiersze-obrazki
  13. Kalambur, czyli karambol
  14. O naśladowaniu obcych języków
  15. Atuli mirohłady
  16. Śladami Guliwera
  17. Abecadło z pieca spadło
  18. Ksiądz Dembołęcki i jego parafianie
  19. Zarys ćwierkologii
  20. W oparach absurdu
  21. Varia i inne variactwa

Literatura[edytuj | edytuj kod]