Pentonville Road
51°31′52,7″N 0°06′55,0″W/51,531306 -0,115278| London Borough of Islington | |
 Widok w kierunku zachodnim, w stronę dworca King′s Cross | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie gminy Islington  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
Położenie na mapie Wielkiego Londynu  | |
| 51°31′52,7″N 0°06′55,0″W/51,531306 -0,115278
| |
Pentonville Road – ulica w centralnym Londynie, biegnąca wzdłuż południowego skraju dzielnicy Pentonville, w gminie Islington. Ulica prowadzi w linii prostej od okolicy dworca kolejowego King′s Cross na zachodzie do dawnego pubu i hotelu The Angel na wschodzie. Jej przedłużenie w kierunku zachodnim stanowi Euston Road, a wschodnim – City Road[1]. Stanowi część wewnętrznej obwodnicy Londynu (Inner Ring Road)[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zbudowana w 1756 roku jako wschodni odcinek drogi, która połączyła Paddington, wówczas na zachodnim skraju stolicy, z City[a]. Na wschodzie droga docierała do zajazdu The Angel, stanowiącego przystanek na istniejącym szlaku prowadzącym z Londynu na północ. Nowa droga omijała obszary zabudowane, względnie prosta i szeroka, miała umożliwić szybką i wygodną podróż powozom przemierzającym trasę z centrum stolicy do jej zachodnich przedmieść. Przede wszystkim zaś miała służyć jako trasa dla poganiaczy bydła i owiec, podążających ze swoimi stadami dwa razy w tygodniu na targ mięsny w Smithfield. Wcześniej zwierzęta pędzone były przez miasto, ulicami West Endu i Holborn. Budowa tej drogi była największym przedsięwzięciem inżynierii drogowej w ówczesnej historii Londynu i przez wiele lat takim pozostawała. Do 1830 roku za korzystanie z niej pobierane było myto[1].
W 1773 roku w sąsiedztwie ulicy zostało rozplanowane Pentonville, jedno z najwcześniejszych planowanych przedmieść Londynu. Jemu ulica zawdzięcza swoją nazwę, którą otrzymała w 1857 roku[1]. Wzdłuż ulicy powstała pierwotnie zabudowa mieszkalna, która pod koniec XIX wieku ustąpiła budynkom handlowym i przemysłowym; wiele z nich od tamtej pory wyburzono lub przystosowano do innych funkcji. W latach 70. i 80. XX wieku wzdłuż ulicy wzniesiono budynki biurowe; natomiast na przełomie XX i XXI wieku – liczne apartamentowce, część przeznaczona dla studentów. Przetrwała niewielka część oryginalnej zabudowy – domy szeregowe w stylu georgiańskim położone blisko wschodniego krańca ulicy[3].
W kulturze[edytuj | edytuj kod]
Pentonville Road jest jedną z nieruchomości na standardowej, brytyjskiej planszy do gry Monopoly, w tej samej (jasnoniebieskiej) grupie co Euston Road oraz pub The Angel[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Mapa Londynu z 1809 roku – ulica (niepodpisana) widoczna w górnej części mapy, poniżej nazwy „Pentonville” -
Domy szeregowe z początku XIX wieku; pozostałość po pierwotnej zabudowie ulicy -
Dawny hotel The Angel na wschodnim skraju ulicy
.jpg)
.jpg)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Droga ta nosiła pierwotnie nazwę New Road. Jej środkowy odcinek to współczesna ulica Euston Road, a zachodni – Marylebone Road[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 633–634. ISBN 978-1-4050-4925-2.
- ↑ Bill Grundy: Grundy's London. Quartet Books, 1979, s. x–xi. ISBN 0-7043-3286-8. [dostęp 2024-01-11].
- ↑ a b Pentonville Road, [w:] Philip Temple (red.), Survey of London: Volume 47, Northern Clerkenwell and Pentonville, Londyn: London County Council, 2008, s. 339–372 [dostęp 2024-01-11] (ang.).
- ↑ Tim Moore: Do not pass 'go': from the Old Kent Road to Mayfair. Yellow Jersey Press, 2002, s. 210. ISBN 978-0-224-06263-3. [dostęp 2024-01-11].