Peter Bottomley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Peter Bottomley
Ilustracja
Peter Bottomley (2020)
Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1944
Newport, Shropshire

Ojciec Izby
Father of the House of Commons
Okres

od 12 grudnia 2019

Poprzednik

Kenneth Clarke

Parlamentarny podsekretarz stanu ds. Irlandii Północnej
Parliamentary Under-Secretary of State for Northern Ireland
Okres

od 4 lipca 1989
do 28 lipca 1990

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Peter Viggers

Następca

Lord Skelmersdale

Parlamentarny podsekretarz stanu ds. transportu
Parliamentary Under-Secretary of State for Transport
Okres

od 23 stycznia 1986
do 24 lipca 1989

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Michael Spicer

Następca

Patrick McLoughlin

Parlamentarny podsekretarz stanu ds. zatrudnienia
Parliamentary Under-Secretary of State for Employment
Okres

od 11 września 1984
do 23 stycznia 1986

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Alan Clark

Następca

David Trippier

Członek Izby Gmin
z okręgu Worthing West
Okres

od 1 maja 1997

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

nowy okręg

Członek Izby Gmin
z okręgu Eltham
Okres

od 26 czerwca 1975
do 8 kwietnia 1997

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

William Hamling

Następca

Clive Efford

Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Peter James Bottomley (ur. 30 lipca 1944 w Newport) – brytyjski polityk Partii Konserwatywnej. Od 1975 r. członek Izby Gmin. Od 1997 r. reprezentuje okręg wyborczy Worthing West. Po wyborach w 2019 r. został Ojcem Izby.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Newport w hrabstwie Shropshire jako syn Sir Jamesa Bottomleya, oficera Armii Brytyjskiej, który zrobił karierę w Biurze Spraw Zagranicznych i Wspólnoty, i Barbary (z domu Vardon), pracowniczki socjalnej[1]. Miał dwóch braci i dwie siostry, jeden z braci zmarł w wieku 13 lat[2]. Został ochrzczony w kościele parafialnym św. Swithuna w Cheswardine, gdzie jego rodzice pobrali się.

Ukończył gimnazjum w Waszyngtonie, szkołę Westminster, a następnie studiował ekonomię w Kolegium Trójcy Świętej w Cambridge[3]. Jego promotorem był James Mirrlees, który później zdobył nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii[4].

Przed wstąpieniem do polityki pracował jako nauczyciel, kierowca ciężarówki i monter oświetlenia. Do Partii Konserwatywnej wstąpił w 1972 r. w wieku 28 lat[5].

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

Bottomley startował w wyborach samorządowych do Rady Wielkiego Londynu z okręgu wyborczego Vauxhall w 1973 r.[6], a następnie w wyborach parlamentarnych w lutym i październiku 1974 r. z okręgu Woolwich West. Trzykrotnie został pokonany przez kandydatów Partii Pracy. W 1975 r. zmarł reprezentant Woolwich West William Hamling, zaledwie 18 miesięcy po wygranych wyborach. Bottomley wystartował w wyborach uzupełniających 26 czerwca 1975 r., tym razem odnosząc sukces[7]. Został wybrany przewagą 2382 głosów i pozostał na stanowisku przez kolejne 22 lata (w 1983 r. okręg nieznacznie zmienił granice i nazwę na Eltham)[8].

W 1978 r. został prezesem Konserwatywych Związkowców (Conservative Trade Unionists), stanowisko to piastował przez dwa lata[5]. W latach 1978–1984 był powiernikiem (trustee) organizacji pozarządowej Christian Aid[3]. W 1978 r. jako członek parlamentarnej grupy praw człowieka (Parliamentary Human Rights Group) prowadził kampanię mającą na celu zapobieżenie przewidywanemu zamachowi na arcybiskupa Oskara Romero. Później reprezentował Brytyjską Radę Kościołów (British Council of Churches) na jego pogrzebie w Salwadorze w 1980 r. Podczas ceremonii doszło do zamieszek, w których zginęło do 50 osób, w tym 14 znajdowało się w pobliżu Petera Bottomleya[9].

W 1982 r. został osobistym sekretarzem parlamentarnym (Parliamentary Private Secretary) Cranleya Onslowa, ówczesnego ministra stanu w Biurze Spraw Zagranicznych oraz Wspólnoty.

W wyborach parlamentarnych w 1983 r. ubiegał się o reelekcję w okręgu wyborczym Eltham, utworzonym z poprzedzającego go Worhing West[10]. Zdobył mandat z przewagą 7592 głosów. Po wyborach został osobistym sekretarzem parlamentarnym sekretarza stanu w Departamencie Zdrowia i Ubezpieczeń Społecznych Normana Fowlera[11].

Po dziewięciu latach spędzonych na tylnych ławkach Izby Gmin, Peter Bottomley wstąpił do rządu Margaret Thatcher. W 1984 r. został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Zatrudnienia (Department for Employment). W 1986 r. został przeniesiony do Ministerstwa Transportu (Department of Transport), gdzie objął stanowisko ministra ds. ruchu drogowego, a w 1989 r. do Urzędu ds. Irlandii Północnej (Northern Ireland Office)[12]. Został usunięty przez Margaret Thatcher w 1990 roku, kiedy na krótko został osobistym sekretarzem parlamentarnym Petera Brooke'a, sekretarza stanu ds. Irlandii Północnej.

W 1997 r. wystartował w wyborach parlamentarnych w nowo utworzonym okręgu wyborczym Worthing West, zdobywając mandat z przewagą 7713 głosów. W wyborach w 2001 r. zwiększył przewagę do 9037 głosów[13].

Wspiera brytyjskich emerytów mieszkających za granicą, głównie w krajach Wspólnoty Brytyjskiej, których emerytury państwowe zostały zamrożone po stawkach w dniu migracji[14]. Wspiera obniżenie wieku uprawniającego do głosowania do 16 lat[15].

W referendum w 2016 r. był przeciwnikiem Brexitu[16].

Działa na rzecz ofiar tzw. skandalu skażonej krwi, w którym 3891 osób zostało zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C, w tym 1243 również wirusem HIV, w wyniku przyjmowania skażonych produktów z krwi dostarczanych przez National Health Service (NHS) w latach 70. i 80. XX wieku[17]. Podczas debaty w parlamencie 24 listopada 2016 r. wezwał premier Theresę May do przyjrzenia się tej sprawie[18].

Po reelekcji w wyborach powszechnych w 2019 r. został najdłużej urzędującym członkiem Izby Gmin, a tym samym Ojcem Izby[19].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1967 r. ożenił się z Virginią Garnett[1], która później została ministrem zdrowia oraz w 2005 r. uzyskała tytuł para dożywotniego jako baronowa Bottomley of Nettlestone. Mają syna i dwie córki. Posiadają mieszkanie w Worthing i domy w Waverley i Westminsterze[20].

W 1989 r. wygrał sprawę sądową z tabloidami The Mail on Sunday, Daily Express i News of the World w związku z zarzutami o powiązania z pracownikiem socjalnym z jego okręgu wyborczego, oskarżonego o niewłaściwe zachowanie wobec dzieci[21]. The Mail on Sunday musiał wypłacić odszkodowanie wysokości około 130 000 funtów[22].

W 1995 r. otrzymał odszkodowanie 40 000 funtów od Sunday Express za artykuł, w którym oskarżono go o zdradę żołnierza odsiadującego wyrok za zabójstwo, przez pojawienie się na spotkaniu z politykiem Sinn Féin Martinem McGuinnessem[23].

W 2011 r. został uhonorowany Odznaką Rycerza Kawalera[24].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Person Page – Sir Peter James Bottomley [online], www.thepeerage.com [dostęp 2020-10-12].
  2. ↑ Person Page – Barbara Evelyn Vardon [online], www.thepeerage.com [dostęp 2020-10-12].
  3. ↑ a b Peter Bottomley [online], politics.co.uk [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-19] (ang.).
  4. ↑ SIR PETER BOTTOMLEY: Remembering Srebrenica [online], www.worthingherald.co.uk [dostęp 2020-10-12] (ang.).
  5. ↑ a b Abdrew Roth, Peter (James) BOTTOMLEY [online].
  6. ↑ Greater London Council Election results: Lambeth [online], www.election.demon.co.uk [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2006-10-04].
  7. ↑ Labor Party Loses By‐Election, Ending Commons Majority (Published 1975), „The New York Times”, 27 czerwca 1975, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-10-12] (ang.).
  8. ↑ Tory Bottomley awarded knighthood, „BBC News”, 31 grudnia 2010 [dostęp 2020-10-12] (ang.).
  9. ↑ Sir Peter Bottomley MP [online], www.facebook.com [dostęp 2020-10-12] (ang.).
  10. ↑ United Kingdom Parliamentary Election results 1983-97: London Boroughs [online], www.election.demon.co.uk [dostęp 2020-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-05].
  11. ↑ Peter Bottomley: We have a great opportunity to wipe out Hepatitis C [online], Conservative Home [dostęp 2020-10-12] (ang.).
  12. ↑ Parliamentary career for Sir Peter Bottomley – MPs and Lords – UK Parliament [online], members.parliament.uk [dostęp 2020-10-13] (ang.).
  13. ↑ BBC NEWS VOTE 2001 RESULTS & CONSTITUENCIES Worthing West [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2020-10-13].
  14. ↑ Frozen Pensions Abroad [online], sirpeterbottomley1 [dostęp 2020-10-13] (ang.).
  15. ↑ Sir Peter Bottomley; Votes At 16; Electoral Reform [online], sirpeterbottomley1 [dostęp 2020-10-13] (ang.).
  16. ↑ Tom Goodenough, Which Tory MPs back Brexit, who doesn’t and who is still on the fence? [online], www.spectator.co.uk, luty 2016 [dostęp 2020-10-13].
  17. ↑ Debate – Contaminated Blood – Sir Peter Bottomley MP – 12th April 2016 [online], Youtube – CampaignTB, kwiecień 2016.
  18. ↑ Contaminated Blood and Blood Products – Hansard [online], hansard.parliament.uk [dostęp 2020-10-13].
  19. ↑ Sir Peter Bottomley becomes Father of the House after Dennis Skinner loses seat [online], inews.co.uk, 13 grudnia 2019 [dostęp 2020-10-13] (ang.).
  20. ↑ Peter Bottomley MP, Worthing West [online], TheyWorkForYou [dostęp 2020-10-14] (ang.).
  21. ↑ Jason Groves, I'll sue if anyone links me to untrue paedophile claims, says Tory grandee Peter Bottomley [online], Mail Online, 7 lipca 2014 [dostęp 2020-10-14].
  22. ↑ MP's anger over internet rumours [online], The Argus [dostęp 2020-10-14] (ang.).
  23. ↑ Bottomley wins case [online], The Independent, 20 grudnia 1995 [dostęp 2020-10-14] (ang.).
  24. ↑ Tory Bottomley awarded knighthood, „BBC News”, 31 grudnia 2010 [dostęp 2020-10-14] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Peter_Bottomley&oldid=71166375”