Przejdź do zawartości

Pieśń o Św. Jakubie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pieśń autorstwa księdza Piotra Rossgrocha, proboszcza ostroroskiego, dziekana lwóweckiego, syna Jana Rossigrocha burmistrza Ostroroga. Pieśń wydana pod tytułem: Summarjiusza powtórnych łask y dobrodziejstw Boskich po cudownym św. Jakuba mieyscu, w Wielkiey Polscze przy Ostrorogu deklarowanym. Także Pieśń o S. Jakubie przez W. X. Piotra Rossigroach Dziekana Lwoweckiego Proboszcza Ostrorog złożona. (Poznań, w drukarni dziedziców Woyciecha Regulusa, 1676). Pieśń przetrwała do dziś w nieznacznie zmienionej wersji, jest śpiewana podczas uroczystości odpustowych. W poniższej tabeli przedstawiona została wersja oryginalna i współczesny tekst pieśni.[1]

oryginał autorstwa Piotra Rossigrocha[2] wersja współczesna[3]
1 zwrotka Nowe w Sarmackich kraiach Jakub święty

Apostoł Wielki żarliwością zięty.

Przy Ostrorogu Cuda swe zkłada

Łask Boskich pełen zawsze nimi włada.

W krajach sarmackich słynie Jakub święty,

Apostoł wielki, żarliwością zdjęty.

Przy Ostrorogu cuda swe zakłada,

Łask Boskich pełen, zawsze nimi włada.

2 zwrotka Matka syneczka gdy tego imienia

Jakuba topi Bóg złość jej przemienia

W łaskawość która gdy się już zapuszcza

Złość swą wypełnić. Lecz Bóg nie dopuszcza.

Matka syneczka, gdy tego imienia

Jakuba topi, Bóg złość jej odmienia

W łaskawość, która gdy się już zapuszcza,

Złość swą wypełnić, lecz Bóg nie dopuszcza.

3 zwrotka Kapłanem będąc Jakuba Świętego

Kościół zmurował patrona swojego

W tym miejscu: gdzie matka topić chciała

Przed którym złość swą często wyjawiała.

Kapłanem będąc Jakuba świętego

Kościół zbudował patrona swojego,

W tym miejscu, gdzie go matka topić chciała,

Przez które często złość swą wyjawiała.

4 zwrotka Z dawna to miejsce cudami słynęło

Lubo już temu dwieście lat minęło.

Przyrosłe sierpy od rąk odpadały

Pod czas mszy świętej. Cuda wydawały.

To miejsce dawno cudami słynęło,

Lubo już temu 200 lat minęło.

Sierpy przyrosłe od rąk odpadły,

Podczas Mszy świętej cuda wyjawiały.

5 zwrotka Kalwin zazdrosny gdy farny odbiera

kościół. Złość swoją oraz też wywiera

Na Apostolski który rujnuie

W Pałac z cegły teyż wzZamku budji.e

Kalwin zazdrosny, gdy reformę obiera,

Na kościół złość swą szczególnie wywiera,

Apostołowi, gdy kościół rujnuje,

A pałac z cegły tej samej buduje.

6 zwrotka Bóg nie dozwala: co dano świętemu

Raz Jakubowi i tak zawistnemu

Heretikowi mieszkania nie daje

Który tę cegłę na Kościół oddaje.

Bóg nie pozwala swojemu Świętemu,

Lecz Jakubowi, gdy tak zawistnemu

Heretykowi mieszkania nie daje

Niechaj tę cegłę na kościół oddaje.

7 zwrotka W ogniach i cudach słynie Jakub Święty

Że za patrona od polaków wzięty

Będzie. Niech swej już Compostelii świeci

Niech na pogaństwo ognie dziwne nieci.

W ogniach i w tych dniach słynie Jakub święty

I za patrona od Polaków wzięty

Niechaj w tej jak w swej Komsteli świeci,

Niech na pogany dziwne ognie wznieci.

8 zwrotka Hiszpańskich królów niegdyś wspomagałeś

Na koniu białym gdy się pokazałeś

Ranimirowi zbiłeś poganina

Niech i tę łaskę odbierze Janina

Hiszpańskich jeńców, gdy ich wspomagałeś,

Na białym koniu zawsze ratowałeś.

Heremijana zbiłeś poganina,

Niech też tę łaskę ma Polska dziedzina.

9 zwrotka Rozgościłeś się u Jana Trzeciego

w Janinie: chci że bądźPrzypis Klskiego

Obrońcą. Łaski niech twej apostolskiej

Doznawa. A broń wszytkiej jego Polski.

Rozgościłeś się w Ostrorogoskim polu,

Bądźże Polakom gotowy do boju.

Niechaj doznamy wielce łaski Pańskiej

Racz nas zachować od rzezi pogańskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Karol Estreicher, Bibliografia Polska Tom XXVI, Kraków: Akademia Umiejętności, Druk Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1915.
  2. Summariusz powtorny łask y dobrodzieystw Boskich po cudownym S. Jakuba mieyscu w wielkiey Polscze przy Ostrorogu declarowanym. Za przyczyną wielkiego apostoła pod czas woyny Tureckiey polskiego patrona ponowionych także pieśń otymże S. Jakubie Większym Apostole przez W.X. Piotra Rossigrocha dziekana lwowskiego proboszcza ostrogskiego złożona y do druku z dozwoleniem zwierzchności podana roku 1676. dnia 2 lutego [...], Wojciech Regulus Młoduiewicz, 1676 [dostęp 2016-08-20].
  3. Święci w Polsce i ich kult w świetle historii [online], sancti-in-polonia.eu.interiowo.pl [dostęp 2016-08-20].