Piestrówka żółtawa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
piestrówka żółtawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Rhizopogon obtextus (Spreng.) R. Rauschert Wiss. Z. Friedrich Schiller-Univ. Jena, Math.-nat. Reihe 33(6): 818 (1984) | |
Piestrówka żółtawa (Rhizopogon obtextus (Spreng.) R. Rauschert) – gatunek grzybów z rodziny piestrówkowatych (Rhizopogonaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rhizopogon, Rhizopogonaceae, Boletales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Takson ten w 1815 roku opisał Curt Sprengel nadając mu nazwę Tuber obtextum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Stephan Rauschert w 1851 r.[1]
Nazwę polską nadali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r.[2]
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Bulwiasty, o średnicy do 6 cm, przeważnie półpodziemny i gęsto opleciony luźnymi pajęczynowatymi splotami grzybni. Za młodu żółtawobiały i trochę plamisty, później żółtobrązowy do jasnoooliwkowego[3]. Gleba jędrna, początkowo drobno komorowata, potem z dużymi komorami, o barwie silnie oliwkowozielonej. Młode owocniki mają owocowy zapach, starsze śmierdzą[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki o wymiarach (4,8–) 5–8,5 (–11) × 2–4 µm[4].
Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Australii[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano liczne jego stanowiska[2].
Grzyb półpodziemny, zwykle do połowy zagłębiony w piaszczystej ziemi. Występuje w lasach pod sosnami, świerkami, jałowcami, często we wrzosach. W Polsce jego owocniki znajdywano od maja do października[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-12-09].
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ E. Garnweidner i inni, Grzyby: przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 206, ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ a b Gul skægtrøffel. Rhizopogon obtextus (Spreng.) R. Rauschert [online] [dostęp 2021-12-09].
- ↑ Discover Life [online] [dostęp 2015-12-05].