Pietro Bachi
 Portret Pietra Bachiego pędzla Alberta Gallatina Hoita | |
| Data i miejsce urodzenia |
1787 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1853 |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca |
Pietro Bachi (ur. 1787 w Palermo, zm. 1853 w Bostonie[1]) – amerykański językoznawca.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Palermo jako Ignazio Batolo[2]. Studiował prawo na Uniwersytecie Padewskim, podjął następnie pracę w zawodzie. Miał też uzyskać doktorat na Uniwersytecie w Palermo[3]. Zaangażował się w działalność polityczną, wspierając Joachima Murata w jego próbach wstąpienia na tron Królestwa Obojga Sycylii. Po straceniu Murata Batolo zmuszony był do opuszczenia Włoch. Używał w owym czasie rozlicznych pseudonimów, w tym właśnie Pietro Bachi[1]. Pod tym właśnie imieniem i nazwiskiem znany jest w historiografii. Początkowo przebywał w Wielkiej Brytanii, w 1825 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Z drugim z tych krajów związał się na stałe, pozostając w USA aż do śmierci[1].
W 1826 został zatrudniony przez Uniwersytet Harvarda jako wykładowca języka włoskiego. Za jego karierą na tym właśnie uniwersytecie stał George Tickor, pierwszy harwardzki profesor języków nowożytnych. W kolejnych latach jego obowiązki dydaktyczne były poszerzane, częściowo z uwagi na przeważającą wówczas w Stanach Zjednoczonych opinię, zgodnie z którą obcokrajowcy zdolni są do wykładania któregokolwiek języka obcego. Od 1828 nauczał języka hiszpańskiego, od 1831 także języka portugalskiego. Z Harvardem związany był zawodowo aż do 1846[1], kiedy to został zwolniony z powodu skłonności do nadużywania alkoholu[4]. Kiepskie zarobki, zamykające się w pięciuset dolarach rocznie doprowadziły go do bankructwa. Pamiętany jest jako pierwszy Włoch wykładający na Harvardzie. Zmarł w Bostonie[1].
Autor rozlicznych publikacji, głównie popularyzujących literaturę włoską oraz wspomagających naukę języków włoskiego, hiszpańskiego i portugalskiego. Można w tym kontekście wymienić choćby A comparative view of the Italian and Spanish languages, or an easy method of learning the Spanish tongue for those who are already acquainted with the Italian (1832) oraz A comparative view of the Spanish and Portuguese languages, or an easy method of learning the Portuguese tongue for those who are already acquainted with the Spanish (1831). W 1829 wydał też A Grammar of the Italian Language, która doczekała się drugiego, poprawionego wydania w 1838[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Estela Calero Hernández: Bachi, Pietro (1787-1853). [w:] Biblioteca Virtual de la Filología Española [on-line]. bvfe.es. [dostęp 2022-07-20]. (hiszp.).
- ↑ Scalia 1965 ↓, s. 311.
- ↑ Scalia 1965 ↓, s. 313-314.
- ↑ Scalia 1965 ↓, s. 312.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- S. Eugene Scalia. Figures of the Risorgimento in America Ignazio Batolo, Alias Pietro Bachi and Pietro D'Alessandro. „Italica”. 42 (4), s. 311-357, 1965. ISSN 0021-3020.