Pikrynian amonu

Pikrynian amonu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	2,4,6-trinitrofenolan amonu
	Inne nazwy i oznaczenia
	Explosive D, Dunnite (USA)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H6N4O7
Masa molowa	246,13 g/mol
Wygląd	żółte, krystaliczne ciało stałe
	Identyfikacja
Numer CAS	131-74-8
PubChem	8577
SMILES
	C1=C(C=C(C(=C1[N+](=O)[O-])[O-])[N+](=O)[O-])[N+](=O)[O-].[NH4+]
InChI
	InChI=1S/C6H3N3O7.H3N/c10-6-4(8(13)14)1-3(7(11)12)2-5(6)9(15)16;/h1-2,10H;1H3
	InChIKey
	PADMMUFPGNGRGI-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,72 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	11 g/l (20 °C)
Temperatura topnienia	265 °C (wybuch)
Temperatura wrzenia	423 °C (wybuch)
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H201, H301, H311, H331
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Wybuchowy; (E)	Toksyczny; (T)
Zwroty R	R3, R23/24/25
Zwroty S	S1/2, S28, S35, S37, S45
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Pikrynian amonu – organiczny związek chemiczny, sól kwasu pikrynowego i amoniaku. Stosowany jako materiał wybuchowy mało wrażliwy na uderzenia (w przeciwieństwie do nitrogliceryny), zapalający się od otwartego płomienia (podobnie jak proch czarny).

Używany jest do mieszanin pirotechnicznych, np.

72,5% azotanu amonu i 27,5% pikrynianu amonu (mieszanina J.M. Czelcowego z końca XIX wieku)
57% azotanu potasu i 43% pikrynianu amonu (proch pikrynowy)
55% pikrynianu amonu, 25% pikrynianu potasu i 20% dichromianu amonu (proch złoty lub złoty pył)

W Stanach Zjednoczonych w 1901 roku wprowadzono go pod nazwą Explosive D lub Dunnite i stosowano w pociskach artyleryjskich, ze względu na domniemaną bardzo wysoką odporność na uderzenia. Na początku XX wieku wykazano, że jest on wrażliwszy na uderzenia niż trotyl.

Pikrynian amonu^[4]
Rok odkrycia	1841
Energia wybuchu	3,3 MJ/kg
Zdolność krusząca	250 cm³ Pb na 10g
Maksimum ciśnienia detonacji	brak danych
Prędkość detonacji	7,15 km/s
Gęstość odpowiadająca V_det	1,70 g/cm³
Temperatura detonacji	320 °C
Wrażliwość na uderzenie	mała
Objętość produktów gazowych	680 dm³/kg
Temperatura podczas wybuchu	brak danych

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Ammonium picrate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 570068 [dostęp 2011-09-29] (niem. • ang.).
↑ ^a ^b Department of Chemistry, The University of Akron: Ammonium picrate. [dostęp 2011-09-29]. (ang.).
↑ ^a ^b Sole kwasu pikrynowego, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
↑ Małgorzata Galus: Tablice chemiczne. Warszawa: Wydawnictwo Adamantan, 2008. ISBN 978-83-7350-105-8.

[GESTIS-1] Ammonium picrate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 570068 [dostęp 2011-09-29] (niem. • ang.).

[AKRON-2] Department of Chemistry, The University of Akron: Ammonium picrate. [dostęp 2011-09-29]. (ang.).

[CLI-3] Sole kwasu pikrynowego, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).

[tabchem-4] Małgorzata Galus: Tablice chemiczne. Warszawa: Wydawnictwo Adamantan, 2008. ISBN 978-83-7350-105-8.

[1]

[2]

[3]

[4]