Pilsia
 Pilsia tuż przed ujściem do zbiornika Patyki | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Rzeka 4 rzędu | |
| Długość | 33,31 km |
| Powierzchnia zlewni |
196,13 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | w okolicach wsi Kącik |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Widawka |
| Miejsce |
na południowy zachód od Kolonii Szczercowskiej |
| Wysokość |
158,7 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Pilsia – rzeka, prawy dopływ Widawki[2], o długości 33,31 km[3] i powierzchni zlewni 196,13 km²[4].
Rzeka płynie w województwie łódzkim. Jej źródła znajdują się w okolicach wsi Kącik, a ujście poniżej wsi Szczercowska Wieś w Kotlinie Szczercowskiej.
W miejscowości Łobudzice, w gminie Zelów na Pilsi znajduje się zalew Patyki, o charakterze rekreacyjnym i retencyjnym, zaś w miejscowościach Zbyszek i Szczercowska Wieś, w gminie Szczerców, młyny wodne. Wody z Pilsi zasilają kompleks stawów rybnych w miejscowości Lubiec.
W XIX wieku rzeka nosiła nazwę Świtka[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pilsia na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-12-17].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 208, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Pilsia na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-12-17].
- ↑ Pilsia na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-12-17].
- ↑ Zbyszek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 537.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pisia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 228.