Piotr Bartula

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Bartula
Ilustracja
Piotr Bartula podczas występu w Gadającym Psie (listopad 2014)
Data urodzenia

1957

Zawód, zajęcie

filozof, etyk

Piotr Bartula (ur. w 1957 w Krakowie) – polski filozof i etyk, doktor habilitowany, adiunkt w Zakładzie Filozofii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego[1], publicysta. Teoretyk zagadnienia kary śmierci i twórca tzw. testamentowej teorii sprawiedliwości.

Testamentowa teoria sprawiedliwości[edytuj | edytuj kod]

W tradycyjnej filozofii prawa dyskusja nad zasadnością stosowania kary śmierci zdominowana jest przez dwa stanowiska: deontologiczne (uznające karę jako sprawiedliwą odpłatę za popełniony czyn) oraz utylitarystyczne (uzasadniające likwidację mordercy za społecznie użyteczne). Testamentowa teoria sprawiedliwości opiera się natomiast na libertariańskiej teorii społecznej (powołuje się głównie na Murraya Rothbarda), według której każda interakcja społeczna to prywatna relacja pomiędzy jednostkami. Z tej perspektywy to ofiara morderstwa (a nie wola polityczna społeczeństwa) za pomocą woli wyrażonej w testamencie powinna decydować o losie, jaki ma spotkać jej mordercę[2]

Był regularnym uczestnikiem wydawanego w latach 2010–2015 pisma mówionego Gadający Pies. Współpracował z Galerią Olympia.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dr hab. Piotr Bartula, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-10-06].
  2. Szubienica jako symbol cywilizacji europejskiej – rozmowa na temat kary śmierci z doktorem Piotrem Bartulą. portal.arcana.pl, 3 lutego 2011. [dostęp 2012-09-03].