Piotr Miączyński

Piotr Miączyński herbu Suchekomnaty (wzm. 1597 zm. ok. 1661) – syn Andrzeja Miączyńskiego rotmistrza królewskiego oraz Katarzyny Westemp (Występ).

Pełnił funkcje podczaszego czernihowskiego, był pułkownikiem regimentu Ordynacji Ostrogowskiej wraz z nim walczył z Kozakami, Tatarami i Turkami. Od 1648 roku był kasztelanem czernihowskim. Był towarzyszem broni Jakuba Sobieskiego, co z pewnością spowodowało podniesienie rangi rodu. Przeniósł się z Miączyna na Ruś Czerwoną, a miejscowością rodową stały się Zawieprzyce

• Żona Regnia Cieklińska z Cieklina h. Awdaniec.
• Żona Katarzyna Kostrzak

Potomkowie

• Atanazy Walenty Miączyński (ur. 1639 zm. 1723) podskarbi nadwornny koronny
• Stanisław Michał Miączyński zm. 1715, cześnik mielnicki, rotmistrz, żona Joanna Rościeska
• Zofia Miączyńska, mąż Jan Sławkowski,
• Anna Miączyńska, mąż Teodor Krasnosielski
• Petromela Miączyńska, mąż Michał Horbowski, mąż Jerzy książę Szujski
• Andrzej Miączyński zm. 1699, wicerotmistrz chorągwi pancernej, cześnik płocki, żona Anna Rościska

Bibliografia

• Teodor Żychliński: Miączyńscy h. Suchekomnaty, Monografia. W: Złota księga szlachty polskiej. R. II. Poznań, 1880, s. 202.
• Teodor Żychliński: Miączyńscy h. Suchekomnaty, Monografia. W: Złota księga szlachty polskiej. R. XIII. Poznań, 1891, s. 187–245.