Piotr Mróz (filozof)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Mróz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1953
Kraków

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: egzystencjalizm, estetyka, fenomenologia, antropologia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1987

Habilitacja

2003

Profesura

2017

Profesor, Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński Polska Akademia Nauk

Piotr Mróz (ur. 8 kwietnia 1953 w Krakowie) – polski filozof, profesor nauk humanistycznych, kierownik Zakładu Filozofii Kultury w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, tłumacz, poliglota.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1977 na Uniwersytecie Jagiellońskim obronił pracę magisterską z filologii angielskiej: Corridors of Power. An aesthetic study of Machiavellian and Erasmian Rulers in Shakespeare, napisaną pod kierunkiem Przemysława Mroczkowskiego (praca wydana w 1992). Magisterium z zakresu filozofii na podstawie pracy Surrealizm a filozofia: André Bretona przygoda z nadrzeczywistym (wydana 1998) uzyskał pod opieką promotorską Marii Gołaszewskiej w 1981. Doktorat, napisany również pod kierunkiem Marii Gołaszewskiej, obronił w 1987. Jego praca doktorska: Drogi nierzeczywistości, została poświęcona twórczości Jeana-Paula Sartre'a, a szczególnie jego estetyce.

Specjalizuje się w fenomenologii, filozofii egzystencji, estetyce, filozofii kultury. Rozprawę habilitacyjną poświęcił myśli Merleau-Ponty'ego (Sztuka jako projekt. Filozofia i estetyka Maurice'a Merleau-Ponty'ego, 2003[1]), a następnie zajął się estetyką Sorena Kierkegaarda (Soren Kierkegaard i sztuka niemożliwa, 2013). Został kierownikiem Zakładu Filozofii Kultury w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako nauczyciel akademicki prowadzi popularne i uczęszczane kursy, cieszące się niesłabnącym zainteresowaniem kolejnych pokoleń studentów. Kursy te są przede wszystkim poświęcone egzystencjalizmowi, głównym teoriom filozofii kultury oraz wątkom filozoficznym w literaturze pięknej. Piotr Mróz był także profesorem wizytującym na szeregu zachodnioeuropejskich, jak i innych uniwersytetów, w tym m.in. Uniwersytetu w Lagos w Nigerii, gdzie poznał jednego z uczniów Heideggera profesora Jima Unaha. Ponadto od drugiej połowy lat 90. prowadzi na Uniwersytecie Jagiellońskim i innych krakowskich uczelniach kursy w językach angielskim i hiszpańskim dla studentów zagranicznych.

Regularnie publikuje artykuły w serii Analecta Husserliana, czasopisma założonego przez Annę Teresę Tymieniecką, zawierającego teksty na temat badań fenomenologicznych. Brał również udział w organizowanych przez profesor Tymieniecką licznych konferencjach i seminariach.

W ciągu lat swojej działalności blisko współpracował z Marią Gołaszewską i Władysławem Strożewskim, uczniami Romana Ingardena; a także z Beatą Szymańską, Krystyną Wilkoszewską, Januszem Mizerą i Józefem Tischnerem. Przy różnych okazjach miał filozofów kultury z różnych krajów Europy i świata, w tym m.in.: Jacquesa Derridę (którego był osobistym tłumaczem podczas jego wizyty w Polsce), Josepha Beuysa czy Rogera Scrutona. Wraz z reżyserem teatralnym Grzegorzem Jarzyną uczestniczył w podróży przez Rosję, Mongolię, Chiny, Polinezję, Australię śladami Bronisława Malinowskiego.

Jest poliglotą. Zna sześć języków obcych.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Książki

  • 1990: Sztuka a nierzeczywistość (wyd. PWN)
  • 1992: Drogi nierzeczywistości: poglądy estetyczne Jean-Paul Sartre’a 1930–1960 (wyd. Uniwersytet Jagielloński)
  • 1992: Filozofia sztuki (w ujęciu egzystencjalizmu) (wyd. Polska Akademia Nauk. Oddział w Krakowie)
  • 1992: Corridors of power: an aesthetic study of the Machiavellian and Erasmian Rulers in Shakespeare (Zakład Estetyki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego)
  • 1997: Four essays in existentialism (Wydawnictwo Aureus)
  • 1998: Surrealizm a filozofia: André Bretona przygoda z nadrzeczywistym (Wydawnictwo Aureus)
  • 2002: Sztuka jako projekt: filozofia i estetyka Maurice’a Merleau-Ponty’ego (Księgarnia Akademicka, rozprawa habilitacyjna)
  • 2013: Søren Kierkegaard i sztuka niemożliwa: poglądy estetyczne Kierkegaardowskich autorów pseudonimowych (Wydawnictwo Libron)

Przekłady

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prof. Piotr Mróz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-05-18].