Przejdź do zawartości

Piotr Niezgodziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Niezgodziński
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1921
Kobierno

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1997
Wrocław

profesor doktor habilitowany nauk przyrodniczych
Specjalność: entomologia
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1960 – entomologia
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1968
Wyższa Szkoła Rolnicza we Wrocławiu

Profesura

1987

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Piotr Niezgodziński (ur. 8 sierpnia 1921 w Kobiernie, zm. 7 lipca 1997 we Wrocławiu) – polski entomolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął studia na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu i Politechniki Warszawskiej, w 1947 rozpoczął pracę w Zakładzie Zoologii Rolniczej i Entomologii Stosowanej na Wydziale Rolniczym na uczelni. W 1950 ukończył naukę i uzyskał tytuł magistra inżyniera, w 1960 obronił doktorat, w 1968 habilitował się, a w 1987 na wrocławskiej Akademii Rolniczej został profesorem. W latach 1972-1997 był przewodniczącym wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Entomologicznego, członkiem Komisji Rewizyjnej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego i opiekunem biblioteki tego towarzystwa[1].

Początkowo jego badania dotyczyły szkodliwej entomofauny krzewów owocowych i ozdobnych, tematem doktoratu było opracowanie fauny wyrośli powstających na różach. Następnie rozszerzył badania o rośliny uprawne, interesował się rozwojem strąkowca fasolowego w warunkach polowych i magazynowych. Dorobek naukowy Piotra Niezgodzińskiego obejmuje 44 publikacje, w tym 20 oryginalnych prac naukowych. Jest współautorem książek i podręczników, autorem książki i skryptu[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Entomologicznego;
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]