Piotr Oczko
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
filologia angielska |
Piotr Oczko (ur. w 1973 w Krakowie) – anglista, polonista, niderlandysta, kulturoznawca, historyk sztuki i tłumacz. Profesor nauk humanistycznych zatrudniony na Uniwersytecie Jagiellońskim. Autor licznych studiów oraz monografii naukowych.
Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie ukończył filologię angielską w 1997 i filologię polską w 2000[1]. Doktoryzował się w 2002 roku na podstawie rozprawy Czyż był ktoś kiedyś tak jak ja nieszczęsny? 'Lucyfer' Joosta van den Vondel na tle historyczno-porównawczym (promotorem był prof. Andrzej Stanisław Borowski)[2], zaś w 2014 roku uzyskał habilitację na podstawie pracy Miotła i krzyż. Kultura sprzątania w dawnej Holandii, albo historia pewnej obsesji[1][3]. W 2022 roku otrzymał tytuł naukowy profesora w dziedzinie nauk humanistycznych[2].
Obecnie jest zatrudniony na Wydziale Polonistyki UJ[4]. Wykładał także na Uniwersytecie Karola w Pradze (w 2006 roku). Prowadził badania na uniwersytetach w Canterbury, Londynie, Berlinie, Lejdzie, Utrechcie, Nijmegen, Amsterdamie i Antwerpii[1]. Należy do międzynarodowego stowarzyszenia kuratorów i historyków sztuki holenderskiej i flamandzkiej CODART[1][5].
Zainteresowania badawcze Piotra Oczki obejmują literaturę i kulturę krajów niderlandzkojęzycznych, dawną literaturę polską, angielską i niemiecką, dramat średniowieczny, Nowy historyzm, kwestie zła w kulturze, tożsamości i stereotypy narodowe, dawną literaturę dla młodzieży (zwłaszcza twórczość L.M. Montgomery)[6][7], szeroko rozumiane sprawy żydowskie, LGBTQ+ studies, a przede wszystkim historię sztuki (siedemnastowieczne holenderskie malarstwo rodzajowe, emblematykę, rzemiosło artystyczne XVII-XIX wieku, historię ceramiki europejskiej – przede wszystkim holenderskie flizy i „delfty").
Od 2018 roku publikuje na łamach miesięcznika „Znak” eseje na temat kultury dawnej Holandii[8].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Jest synem dr hab. Barbary Oczkowej – slawistki, wieloletniej wykładowczyni w Instytucie Filologii Słowiańskiej UJ.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Studia i monografie[edytuj | edytuj kod]
Piotr Oczko jest autorem ok. 100 artykułów naukowych oraz książek:
- Pocztówka z Mokum. 21 opowieści o Holandii, Wydawnictwo Znak 2021, ISBN 978-83-240-4421-4
- Bezem en kruis. De Hollandse schoonmaakcultuur of de geschiedenis van een obsessie, Leiden 2020.
- Holandia. Książka do pisania, Kraków-Budapeszt-Syrakuzy 2019.
- Holenderskie flizy na dawnych ziemiach polskich i ościennych, t. I: Umywalnia na Zamku Wysokim w Malborku. Jej historia i wystrój (razem z Janem Pluisem), Malbork 2018.
- Holenderskie flizy na dawnych ziemiach polskich i ościennych, t. II: Mody i wnętrza, Malbork 2018.
- Gabinet Farfurowy w Pałacu w Wilanowie. Studium historyczno-ikonograficzne (razem z Janem Pluisem), Warszawa 2013.
- Miotła i krzyż. Kultura sprzątania w dawnej Holandii, albo historia pewnej obsesji, Kraków 2013.
- Homoseksualność staropolska (razem z Tomaszem Nastulczykiem), Kraków 2012.
- Życie i śmierć doktora Fausta, złego czarnoksiężnika, w literaturze angielskiej od wieku XVI po romantyzm, Kraków 2010.
- W najdroższej Holandyjej… Szkice o siedemnastowiecznym dramacie i kulturze niderlandzkiej, Kraków 2009.
- Mit Lucyfera. Literackie dzieje Upadłego Anioła od starożytności po wiek XVII, Kraków 2005.
Redakcja i współautorstwo[edytuj | edytuj kod]
Oczko jest również redaktorem i współautorem książek:
- Widzę rzeki szerokie… Z dziejów dawnej literatury niderlandzkiej (razem z Jerzym Kochem), Poznań 2018.
- Widzę rzeki szerokie… Z dziejów literatury niderlandzkiej XIX i XX wieku (razem z Jerzym Kochem), Poznań 2018.
- August Antoni Jakubowski, Wspomnienia polskiego wygnańca/The Remembrances of a Polish Exile – przekład, wstęp i opracowanie (razem z Jarosławem Ławskim)[9], Białystok 2013.
- CAMPania – zjawisko campu we współczesnej kulturze, Warszawa 2008.
- Słownik Sarmatyzmu. Idee, pojęcia, symbole, red. Andrzej Borowski, Kraków 2001.
Przekłady literatury obcej[edytuj | edytuj kod]
Tłumaczy literaturę niderlandzkią i angielską, m. in:
- Cudowna historia Maryjki z Nijmegen, która przez siedem lat miała do czynienia z diabłem. Anonimowy mirakl niderlandzki z XV wieku (adaptacja literacka Włodzimierz Szturc), Kraków, 1998.
- Joost van den Vondel, Lucyfer, Kraków 2002 (II wyd. Kraków 2007).
- Božidar Jezernik, Dzika Europa. Bałkany w oczach zachodnich podróżników, Kraków 2007.
- Johan Huizinga, Kultura XVII-wiecznej Holandii, Warszawa 2008.
- Frank Westerman, Ararat (razem ze Sławomirem Paszkietem), Warszawa 2009.
- Notes amsterdamski, Kraków-Budapest 2016.
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
- Nagrodę translatorska Ministerstwa Kultury Flamandzkiej w Brukseli (1997)
- Stypendium Sasakawa Young Leaders Fellowship Fund[10] (2000)
- Stypendium Funduszu im. Adama Krzyżanowskiego (2006)
- Nagroda rektora UJ (2010, 2014, 2019)
- Nagroda Krakowska Książka Miesiąca Listopada 2021 za książkę Pozdrowienia z Mokum. 21 opowieści o Holandii[11]
- nominacja do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy 2022 w kategorii proza za Pocztówka z Mokum. 21 opowieści o Holandii[12]
- nominacja od Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus” za Pocztówka z Mokum. 21 opowieści o Holandii[13]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d dr hab. Piotr Oczko - Centrum Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego [online], 2019 [dostęp 2018-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-25] (pol.).
- ↑ a b Bazy danych - Nauka Polska [online], nauka-polska.opi.org.pl [dostęp 2022-06-27].
- ↑ Anna Al-Araj: Święta wojna o czystość. rcin.org.pl, 2015. [dostęp 2018-05-14]. (pol.).
- ↑ dr hab. Piotr Oczko. usosweb.uj.edu.pl. [dostęp 2018-05-14]. (pol.).
- ↑ Prof. Piotr Oczko, Associate Professor. codart.nl. [dostęp 2018-05-14]. (ang.).
- ↑ Piotr Oczko: Anna z domu o zielonym dachu. O cyklu powieściowym Lucy Maud Montgomery (pol.). rcin.org.pl, 2013. [dostęp 2018-05-14]. (pol.).
- ↑ Na szwedzkim tropie Ani z Zielonego Wzgórza. O przekładzie Rozalii Bernsteinowej, „Ruch Literacki” 3/348 (2018), s. 261-280 (wspólnie z T. Nastulczykiem i D. Powieśnik). 2018. [dostęp 2019-08-25]. (pol.).
- ↑ Eseje Piotra Oczki publikowane na łamach miesięcznika „Znak”. 2019. [dostęp 2019-08-25]. (pol.).
- ↑ Prof. Jarosław Mariusz Ławski - Katedra Badań Filologicznych. 2019. [dostęp 2019-08-25]. (pol.).
- ↑ Piotr Oczko. wydawnictwo.krytykapolityczna.pl. [dostęp 2018-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-15)]. (pol.).
- ↑ Piotr Oczko Pocztówka z Mokum. 21 opowieści o Holandii – Krakowska Książka Miesiąca [online] [dostęp 2023-03-21] (pol.).
- ↑ Poznaliśmy nominacje do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy [online], instytutksiazki.pl, 27 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-27] (pol.).
- ↑ Literacka Nagroda Europy Środkowej Angelus 2022. Poznaj długą listę książek [online], www.wroclaw.pl, 30 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-01] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Elżbieta Bagińska: (recenzja) Piotr Oczko, Miotła i krzyż. Kultura sprzątania w dawnej Holandii, albo historia pewnej obsesji. repozytorium.uwb.edu.pl, 2014. [dostęp 2018-05-14]. (pol.).
- Piotr Oczko: Anna z domu o zielonym dachu. O cyklu powieściowym Lucy Maud Montgomery. rcin.org.pl, 2013. [dostęp 2018-05-14]. (pol.).
- Zofia Zaleska: Kraj miotły i szczotki. Rozmowa z Piotrem Oczką. dwutygodnik.com. [dostęp 2018-05-14]. (pol.).
- Piotr Oczko: Fajansowa Biblia, czyli o holenderskich flizach. ewangelicki.pl, 2014. [dostęp 2018-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (pol.).