Piotr Woronin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Woronin
Пётр Николаевич Воронин
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

1913
Starowo

Data i miejsce śmierci

maja 1995
Moskwa

Formacja

NKWD
KGB

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Piotr Nikołajewicz Woronin (ros. Пётр Николаевич Воронин, ur. 1913 we wsi Starowo w guberni twerskiej, zm. w maju 1995 w Moskwie) – funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych, generał porucznik wojsk łączności.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był instruktorem szkoły fabryki elektromechanicznej im. Dzierżyńskiego w obwodzie moskiewskim, technikiem i inżynierem fabryki elektromechanicznej. W 1933 skończył rabfak łączności, od października 1933 do maja 1939 studiował w Akademii Łączności w Moskwie. Od 1939 do maja 1940 inżynier zarządu budowy magistrali Moskwa-Chabarowsk Ludowego Komisariatu Łączności ZSRR, następnie w organach NKWD, inżynier Wydziału 2 Specjalnego NKWD ZSRR, inżynier łączności NKWD ZSRR, od 11 września 1941 porucznik bezpieczeństwa państwowego, od sierpnia 1947 w łączności MGB ZSRR, od 25 lipca 1949 do 14 marca 1953 szef oddziału łączności rządowej MGB ZSRR. Od 14 marca 1953 do 8 kwietnia 1954 szef Wydziału "S" MWD ZSRR, od 8 kwietnia 1954 do 23 czerwca 1959 szef Wydziału "S" KGB ZSRR, 14 stycznia 1956 awansowany na generała majora służby inżynieryjno-technicznej, od 23 czerwca 1959 do 13 marca 1969 szef wydziału łączności rządowej/naczelnik wojsk łączności rządowej KGB ZSRR, 9 grudnia 1964 mianowany generałem porucznikiem wojsk łączności, od 13 marca 1969 do października 1973 ponownie szef wydziału łączności rządowej KGB ZSRR.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I 7 medali.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]