Przejdź do zawartości

Piotr Wróblewski (inżynier mechanik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Wróblewski
Data i miejsce urodzenia

1988
Słupca

dr. hab inż.
Specjalność: Inżynieria mechaniczna, budowa i eksploatacja maszyn, silniki spalinowe.
Alma Mater

Politechnika Poznańska

Doktorat

2018 – dziedzina nauk technicznych dyscyplina budowa i eksploatacja maszyn

Habilitacja

2023 – dziedzina nauk inżynieryjno-technicznych, dyscyplina inżynieria mechaniczna

nauczyciel akademicki

Piotr Wróblewski (ur. 1988 w Słupcy) – polski naukowiec, specjalista z zakresu tribologii silników spalinowych, nanopowłok, nanocieczy, dr hab. inż., profesor nadzwyczajny Uczelni Techniczno-Handlowej, im. Helleny Chodkowskiej w Warszawie na Wydziale Inżynieryjnym[1] oraz profesor nadzwyczajny Wojskowej Akademii Technicznej, im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie na Wydziale Mechatroniki, Uzbrojenia i Lotnictwa[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka J. Piłsudskiego w Słupcy. Studia magisterskie ukończył na Politechnice Poznańskiej na Wydziale Maszyn Roboczych i Transportu, w 2013 roku na kierunku mechanika i budowa maszyn w specjalności silniki spalinowe. W kolejnych latach ukończył studia podyplomowe, m.in. w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie w 2013 roku na kierunku Lotnictwo i kosmonautyka w specjalności Eksploatacja statków powietrznych; w Wyższej Szkole Pedagogiczno-Technicznej w Koninie na kierunku Zarządzanie oświatą i w Wyższej Szkole Kadr Menedżerskich w Koninie na Wydziale Administracji na kierunku Zarządzenie i marketing w administracji publicznej i inne. W 2018 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie Budowa i eksploatacja maszyn na Politechnice Poznańskiej na Wydziale Maszyn Roboczych i Transportu w Instytucie Silników Spalinowych i Transportu. Tematem rozprawy doktorskiej był „The impact of the asymetric shapes of sliding surfaces of sealing rings on the mechanical efficiency of the reciprocating combustion engine” (praca wyróżniona)[4]. 20 grudnia 2023 roku uchwałą Rady Dyscypliny Naukowej Inżynieria Mechaniczna Wojskowej Akademii Technicznej im. Jarosława Dąbrowskiego uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych w dyscyplinie inżynieria mechaniczna. Tematem przewodnim osiągnięcia naukowego było "Theoretical and experimental study of the interdependence of the hydrophobicity and hydrophilicity phenomena and their impact on the parameters of the oil film, taking into account multilayer nanocoatings and nanoliquids in terms of reducing friction losses in a piston combustion engine"[5][6].

Pracuje w Uczelni Techniczno-Handlowej im. H. Chodkowskiej w Warszawie na stanowisku profesora nadzwyczajnego i prodziekana Wydziału Inżynieryjnego ds. kierunku Transport (od 01.07.2021 roku)[7] oraz w Wojskowej Akademii Technicznej na Wydziale Mechatroniki, Uzbrojenia i Lotnictwa w Zakładzie Budowy i Eksploatacji Statków Powietrznych[2]. W latach 2018–2021 pracował także w Wyższej Szkole Kadr Menadżerskich w Koninie. Współpracuje z Politechniką Lubelską, Politechniką Warszawską, Politechniką Poznańska, Politechniką Krakowską i Politechniką Rzeszowską. Prowadził prace badawcze z Instytutem Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią Polskiej Akademii Nauk (IGSMiE PAN)[5].

W 2023 roku znalazł się w prestiżowym gronie najwyżej cytowanych naukowców na świecie według rankingu World’s Top 2% Scientists 2023. Ranking World’s Top 2% Scientists obejmujący najbardziej wpływowych naukowców z całego świata przygotowywany jest przez naukowców ze Stanford University we współpracy z wydawnictwem Elsevier BV i firmą SciTech Strategies, Inc. W 2023 roku opublikowano dwa rankingi, z których pierwszy uwzględnia dorobek naukowy badaczy z okresu od początku ich kariery naukowej do końca 2022 roku (z uwzględnieniem zarówno osób aktywnych, jak i tych, które zakończyły już swoją karierę), a drugi - dorobek naukowy w 2022 roku[8].

Członkostwo w instytucjach naukowych:

  • członek Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego przy Wydziale Wiertnictwa, Nafty i Gazu AGH,
  • członek Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych,
  • członek Polskiego Towarzystwa Naukowego Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej,
  • członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich,
  • członek Polskiego Towarzystwa Inżynierów Lotnictwa,
  • członek Polskiego Towarzystwa Rakietowego.

Pełni funkcję Rzeczoznawcy Sieci Badawczej Łukasiewicz – Przemysłowy Instytut Motoryzacji w Warszawie. Jest również Rzeczoznawcą Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich w obszarach takich jak silniki spalinowe, silniki lotnicze, pojazdy samochodowe i ciągniki. Jest także konsultantem w Ministerstwie Edukacji Narodowej do spraw podręczników. Jest współpracownikiem Komitetu ds. Architektury i Standaryzacji Inteligentnych Systemów Transportowych działającym przy Stowarzyszeniu ITS Polska[9].

Autor ponad 400 publikacji w renomowanych czasopismach naukowych oraz artykułów techniczno-naukowych[10][5][9]. Uczestniczył w 14 projektach naukowo-technologicznych dotyczących nowych rozwiązań technologicznych i konstrukcyjnych, które zostały wdrożone w przemyśle[5]. W ramach swojej działalności naukowej zrealizował 3 autorskie projekty zakończone wdrożeniami technologicznymi. Realizator ponad 17 ekspertyz naukowych dla przemysłu, głównie w obszarze technologii maszyn i silników spalinowych[5]. Wydał 3 recenzowane monografie, z czego 2 są zarejestrowane jako podręczniki w wykazie Ministerstwa Edukacji Narodowej[9][11][12]. Brał udział w 11 krajowych grantach naukowych oraz 6 grantach międzynarodowych w kooperacji z uniwersytetami: Universiti Kebangsaan w Malezji, King Saud University w Riyadh w Arabi Saudyjskiej, King Khalid University w Abha w Arabii Saudyjskej, Taif University w Arabii Saudyjskiej, Princess Nourah bint Abdulrahman University w Riyadh w Arabii Saudyjskiej (Uniwersytet Księżniczki Nourah Bint Abdulrahman), University of Transport Technology w Wietnamie oraz korzystał z dofinansowania China's National Key Research and Development Plan[5]. Wypromował ponad 100 inżynierów i magistrów oraz jest promotorem kilku rozpraw doktorskich[5].

Był członkiem wielu komitetów naukowych konferencji międzynarodowych, m.in.: w Tajlandii, Francji, Włoszech, Cyprze, Hiszpanii. Był prelegentem na kilkunastu międzynarodowych konferencjach naukowych, m.in.: w USA, Hiszpanii, Łotwie, Turcji, Cyprze[5]. Współpracuje z ponad 50 ośrodkami badawczymi na świecie w tym University of São Paulo, Politécnica da Universidade de Pernambuco w Reciffe w Brazylii, University of Engineering & Technology, Peshawar w Pakistanie i University of Nevada w Las Vegas USA[5][13]. Jego współautorzy publikacji naukowych pochodzą z ponad 30 zagranicznych ośrodków badawczych[5].

Od 2011 roku jest redaktorem kilku magazynów technicznych AutoMotoSerwis, Auto Expert, Magazyn Przemysłowy i Bike&Business. W ramach współpracy z magazynem AutoExpert był wielokrotnie członkiem kapituły konkursu Produkt roku edycji 2014-2023[5][14].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał wiele nagród międzynarodowych i krajowych z czego najistotniejsze to[5][9]:

  • nagroda za działalność naukową w ramach TV UET 2022, Focal Person ICT R&D Projects, Faculty of Electrical & Computer Engineering, UET Peshawar, Pakistan.
  • nagroda za działalność naukową od Automotive and Tractors Engineering Department, Faculty of Engineering, Minia University, Egipt.
  • medal Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Piotr Wróblewski - Studenci, pracownicy - USOSweb [online], usosweb.uth.edu.pl [dostęp 2024-04-30].
  2. ↑ a b Piotr Wróblewski - Studenci, pracownicy - Uniwersytecki System Obsługi Studiów WAT [online], usos.wat.edu.pl [dostęp 2024-04-30].
  3. ↑ Profil osoby – Piotr Wróblewski – Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego [online], repo.bg.wat.edu.pl [dostęp 2024-04-30].
  4. ↑ SIN PP | Wpływ asymetrycznych kształtów powierzchni ślizgowych pierścieni uszczelniających na sprawność mechaniczną tłokowego silnika spalinowego [online], sin.put.poznan.pl [dostęp 2024-04-30].
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l RAD-on: RAPORTY, ANALIZY, DANE [online], (na podstawie plików recenzji habilitacyjnych), radon.nauka.gov.pl, radon.nauka.gov.pl [dostęp 2024-04-30].
  6. ↑ Dr hab. inż. Piotr Wróblewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-04-30].
  7. ↑ Dr inż. Piotr Wróblewski objął funkcję Prodziekana ds. kierunku Transport [online], UTH, 7 października 2021 [dostęp 2024-04-30] (pol.).
  8. ↑ John P.A. Ioannidis, October 2023 data-update for "Updated science-wide author databases of standardized citation indicators", t. 6, 4 października 2023, DOI: 10.17632/btchxktzyw.6 [dostęp 2024-04-30] (ang.).
  9. ↑ a b c d Piotr Wróblewski, Diagnozowanie i naprawa elektrycznego i elektronicznego wyposażenia pojazdów samochodowych, Wydanie 1, (życiorys autora na wstępie książki), Gdańsk: Axes System sp. z o.o, 2021, s. 2-6, ISBN 978-83-959972-0-4 [dostęp 2024-04-30].
  10. ↑ ORCID [online], orcid.org [dostęp 2024-04-30].
  11. ↑ Piotr Wróblewski, Jerzy Kupiec, Diagnozowanie podzespołów i zespołów pojazdów samochodowych: kwalifikacja M.18.1: podręcznik do kształcenia w zawodach technik pojazdów samochodowych, mechanik pojazdów samochodowych, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2015, s. 1-490, ISBN 978-83-206-1958-4 [dostęp 2024-04-30].
  12. ↑ Piotr Wróblewski, Naprawa podzespołów i zespołów pojazdów samochodowych: kwalifikacja M.18.2: podręcznik do kształcenia w zawodach technik pojazdów samochodowych, mechanik pojazdów samochodowych, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2017, s. 1-539, ISBN 978-83-206-1978-2 [dostęp 2024-04-30].
  13. ↑ Marta Kaźmierowska, Z Lądu do Brazylii i Chin [online], Słupca, 18 grudnia 2022 [dostęp 2024-04-30] (pol.).
  14. ↑ Zagłosuj w konkursie Produkt Roku 2023 [online], autoEXPERT, 3 lipca 2023 [dostęp 2024-04-30] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Wróblewski_(inżynier_mechanik)&oldid=73695246”