Piotr Wróblewski (językoznawca)
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 grudnia 1935[1] |
| Data i miejsce śmierci | |
| doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo polskie[3] | |
| Doktorat |
22 lutego 1977[3] – nauki humanistyczne |
| Habilitacja |
20 kwietnia 1999[3] – językoznawstwo |
Piotr Wróblewski (ur. 10 grudnia 1935 w Stacji Brzostowica, zm. 5 marca 2023 w Białymstoku[4]) – polski językoznawca, tłumacz i bibliotekarz, dr hab. nauk humanistycznych[1][2][3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Mariana i Olgi[4]. W 1977 r. obronił rozprawę doktorską pt. O prozie Brunona Schulza. Analiza stylistyczno-językoznawcza, a w 1999 r. habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Struktura, typologia i frekwencja polskich metafor[1][2][3]. Był zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Filologii Polskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Białymstoku oraz na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Lingwistycznej Szkole Wyższej w Warszawie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Urszula Sokólska, Naukowy – i nie tylko – portret Piotra Wróblewskiego, „Białostockie Archiwum Językowe”, 7, 2007, s. 5–9 [dostęp 2023-04-21].
- ↑ a b c Nie żyje dr hab. Piotr Wróblewski. Uniwersytet w Białymstoku. [dostęp 2023-04-21].
- ↑ a b c d e f Dr hab. Piotr Wróblewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-04-21].
- ↑ a b Wróblewski Piotr. rejestry-notarialne.pl, 2023-03-27. [dostęp 2024-01-29]. (pol.).