Piotr z Villacreces
| Sługa Boży prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1350 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
|
Piotr z Villacreces OFM (ur. ok. 1350 w Kastylii, zm. 1422 w Peñafiel) − hiszpański franciszkanin, mistyk, kaznodzieja, reformator zakonu, sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego rodzony brat Juan de Villacreces był biskupem Calahorry i Burgos. Piotr z Villacreces wstąpił do franciszkanów mając 14 lat. Studiował w Tuluzie, Paryżu i na Uniwersytecie w Salamance. Był wykładowcą teologii. W pewnym momencie postanowił zostać franciszkańskim eremitą. Zamieszkał w pustelni w San Pedro de Arlanza w Burgos, a następnie w La Salceda w Guadalajarze. Kolejnymi eremami były pustelnie w Composto i Abrojo[1]. Głosił kazania, wędrując po Kastylii (La Alcarria). W 1395 uzyskał aprobatę dla przedsięwziętej przez siebie reformy w łonie zakonu franciszkańskiego. Do La Salcedy zaczęli przybywać naśladowcy. W 1396 założono erem ścisłej obserwancji, gdzie zachowywano w sposób surowy regułę św. Franciszka. Reforma zyskała również wsparcie osób świeckich[2].
W 1404 Piotr z Villacreces założył pustelnię w La Aguilera w diecezji Osma, która stała się głównym ośrodkiem reformy zakonnej. W 1414 podczas soboru w Konstancji reforma Piotra z Villacreces otrzymała aprobatę papieską[3]. Piotr z Villacreces zmarł w pierwszych dniach października 1422 w Peñafiel. Po jego śmierci na czele reformy stanął św. Piotr Regalado. Papież Mikołaj V w 1450 nadał Piotrowi z Villacreces tytuł Czcigodnego[4]. W hagiografii franciszkańskiej Piotr z Villacreces wspominany jest 11 października[2].
W 1439 hiszpański poeta Íñigo López de Mendoza zadedykował Piotrowi z Villacreces i św. Wincentemu Ferreriuszowi poemat Canoniçaçión de Viçente Ferrer, y Pedro de Villacreçes (sonet 41)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Villacreces, Pedro de (?-1422). www.mcnbiografias.com. [dostęp 2013-10-25]. (hiszp.).
- ↑ a b Benedetto Mazzara: Leggendario francescano. Wenecja: Giovanni Battista Tramontino, 1680, s. 109. (wł.).
- ↑ Fabio Arduino: San Pietro Regalado da Valladolid. www.santiebeati.it, 2007-03-20. [dostęp 2013-10-21]. (wł.).
- ↑ a b Los protagonistas. www.magacor.com. [dostęp 2013-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (hiszp.).
