Połkotycze
52°13′40″N 25°49′12″E/52,227778 25,820000 kaplica prawosławna w Połkotyczach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
225806 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 52°13′40″N 25°49′12″E/52,227778 25,820000
| |
Połkotycze (biał. Палкоцічы, Pałkociczy; ros. Полкотичи, Połkoticzi) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie janowskim, w sielsowiecie Mołodów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Należały do księstwa pińskiego. W 1507 nadane Danilewiczom. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów leżały w województwie brzeskolitewskim, w powiecie pińskim. Utracone w wyniku II rozbioru Polski.
W XIX i w początkach XX w. wieś i folwark położone w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie pińskim, w gminie Żabczyce. Folwark był wówczas własnością Skirmuntów.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie pińskim, w gminie Porzecze[1]. W 1921 wieś liczyła 294 mieszkańców, zamieszkałych w 50 budynkach, w tym 205 Białorusinów i 89 Polaków. 288 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 6 mojżeszowego. Folwark liczył 23 mieszkańców, zamieszkałych w 4 budynkach, w tym 21 Białorusinów i 2 Żydów. 21 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 2 mojżeszowego.[1].
Po II wojnie światowej w granicach Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Półkotycze, pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 713.
- Mapa WIG Janów (Poleski). [dostęp 2022-11-15]. (pol.).
_1930_300dpi.jpg){kind=link}