Południowa grań Łomnicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schematyczna mapa graniowa. Południowa grań Łomnicy to druga od zachodu z grani oznaczonych zielonym kolorem, odgałęziających się od długiej grani bocznej Wyżniego Baraniego Zwornika
Masyw Łomnicy i jej południowa grań – widok ze Sławkowskiego Szczytu
Górny fragment grani
Północny skraj Łomnickiej Grani, Łomnicka Przełęcz i Łomnica
Południowa grań Łomnicy

Południowa grań Łomnicy (słow. JJV rameno Lomnického štítu[1]) – długi grzbiet w Tatrach Wysokich, ciągnący się w kierunku południowym (dokładnie: południowo-południowo-wschodnim) od wierzchołka Łomnicy, położonego w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika. Grań w swoim górnym odcinku oddziela od siebie Dolinę Małej Zimnej Wody na zachodzie i Dolinę Łomnicką na wschodzie. Jej fragment na południe od Łomnickiej Przełęczy stanowi Łomnicka Grań (Lomnický hrebeň), w dolnej części skręcająca ku południowemu wschodowi i oddzielająca tu Dolinę Zimnej Wody od Łomnickiej Uboczy[2][3].

Granią od Łomnickiej Przełęczy na Wielką Łomnicką Basztę prowadzi zielony szlak turystyczny. Jego dolny odcinek znad Łomnickiego Stawu został zamknięty, można tę trasę pokonać jedynie wyciągiem krzesełkowym[4].

Przebieg grani[edytuj | edytuj kod]

Poniżej wyróżniono kolejne obiekty w grani (od wierzchołka Łomnicy na południe)[5][2]. Słowackie nazwy podane są według czterojęzycznego słownika tatrzańskiego[1], wysokości – według atlasu satelitarnego Tatr i Podtatrza[3].

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

W górnej części południowa grań Łomnicy oddziela od siebie żleby opadające do sąsiadujących dolin. Największym z nich po stronie zachodniej jest Żleb Téryego, niżej wcinają się w te same stoki Siklawiczny Żleb i Łomnicki Żleb. Po stronie Doliny Łomnickiej zbocza opadające z górnego fragmentu Łomnickiej Grani noszą nazwy Łomnickiego Pola i Pustego Pola. Pomiędzy Pustym Polem a Pustą Grzędą położony jest żleb Pusta Żlebina, spadający w stronę Łomnickiego Stawu, natomiast między Pustą Grzędę a Szkaradną Grzędę wcina się Szkaradna Żlebina. Zbocza poniżej Małej Łomnickiej Baszty pokryte są kosodrzewiną i nazywane są Szerokim Polem. Poza Szkaradną Żlebiną wcina się w nie jeszcze jeden żleb – położona dalej na południe Głęboka Żlebina[3][2].

Właściwa część grani kończy się ponad Doliną Zimnej Wody, w okolicach Wodospadów Zimnej Wody i Staroleśnej Polany. Jej niewyraźnym przedłużeniem jest długi i szeroki wał morenowy, stanowiący północne ograniczenie Doliny Zimnej Wody. Ponad jej dolną częścią wznosi się w nim Suchy Wierch Łomnicki (1047 m) oraz Łomnicki Przysłop (1006 m)[3][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-08-13].
  2. a b c d e Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 416–418. ISBN 83-01-13184-5.
  3. a b c d e Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124, 142–143. ISBN 83-909352-2-8.
  4. Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008, s. 137-138. ISBN 978-83-60078-05-1.
  5. Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXI. Klimkowa Przełęcz – Łomnicka Grań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977, s. 152–221.
  6. Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008, s. 138. ISBN 978-83-60078-05-1.