Pośrednia Kapałkowa Turnia
49°12′09″N 20°10′45″E/49,202500 20,179167 Pośrednia Kapałkowa Turnia wśród podpisanych formacji | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 2360 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
30 lipca 1909 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′09″N 20°10′45″E/49,202500 20,179167
| |
Pośrednia Kapałkowa Turnia (słow. Prostredná Ľadová veža, niem. Mittlerer Eistaler Turm, węg. Középső Jégvölgyi torony, ok. 2360 m[1]) – turnia znajdująca się w Kapałkowej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Od Wielkiej Kapałkowej Turni oddziela ją siodło Pośredniej Kapałkowej Ławki, a od Małej Kapałkowej Turni oddzielona jest Niżnią Kapałkową Ławką i kilkoma innymi obiektami[2].
Północne stoki Pośredniej Kapałkowej Turni i sąsiednich obiektów opadają do Kapałkowego Koryciska, odgałęzienia Doliny Śnieżnej, południowe – do Doliny Suchej Jaworowej[1]. Pośrednia Kapałkowa Turnia, podobnie jak inne pobliskie obiekty, nie jest dostępna żadnymi szlakami turystycznymi. Dla taterników najłatwiejszym sposobem dostania się na jej wierzchołek jest droga z Doliny Suchej Jaworowej na Pośrednią Kapałkową Ławkę, a z niej na szczyt Pośredniej Kapałkowej Turni[2].
W grani, która łączy Pośrednią Kapałkową Turnię z Małą Kapałkową Turnią, można wyróżnić następujące obiekty (od góry do Niżniej Kapałkowej Ławki):
- Wrótka za Dziobem (Vrátka za Ľadovým pazúrom),
- Kapałkowy Dziób (Ľadový pazúr),
- Wrótka za Słupem (Vrátka za Ľadovým stĺpom),
- Kapałkowy Słup (Ľadový stĺp),
- Wrótka za Zębem (Vrátka za Ľadovým zubom),
- Kapałkowy Ząb (Ľadový zub),
- Wrótka za Basztą (Vrátka za Ľadovou baštou),
- Kapałkowa Baszta (Ľadová bašta)[2][3].
Pośrednia Kapałkowa Turnia zwana była dawniej Środkową Kapałkową Turnią[2].
Pierwsze wejścia:
- Gyula Komarnicki i Roman Komarnicki, 30 lipca 1909 r. – letnie,
- Jerzy Pierzchała, 23 kwietnia 1936 r. – zimowe[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 123. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 25–30.
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-24].