Podkościele (Dąbrowa Tarnowska)
Wygląd
Na mapach: 50°10′22″N 20°59′13″E/50,172733 20,987061
część miasta Dąbrowy Tarnowskiej | |
Kościół Wszystkich Świętych na Podkościelu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Miasto | |
W granicach Dąbrowy Tarnowskiej |
1 stycznia 1926[1] |
SIMC |
0982196[2] |
Populacja (1921) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
33-200 |
Tablice rejestracyjne |
KDA[3] |
Położenie na mapie Dąbrowy Tarnowskiej | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu dąbrowskiego | |
Położenie na mapie gminy Dąbrowa Tarnowska | |
50°10′22″N 20°59′13″E/50,172733 20,987061 |
Podkościele (alt. Dąbrowica[4]) – część miasta Dąbrowa Tarnowska w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim[2].
Leży w centrum miasta, 200 m na połudne od dąbrowskiego rynku, wzdłuż ulicy Kościelnej i jej skrzyżowania z ulicami Różaną i Szkolną. Nazwa pochodzi od znajdującego się tu Kościoła Wszystkich Świętych. Jest to obszar wysoce zurbanizowany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie dąbrowskim, od 1920 w województwie krakowskim. W 1921 roku liczyła 655 mieszkańców[5].
1 stycznia 1926 Podkościele (wraz z Bagienicą i Rudą Zazamczem) włączono do Dąbrowy Tarnowskiej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 116, poz. 829
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz.U. z 2015 r. poz. 669)
- ↑ (1) Podkościele, wś pow. dąbrowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 410 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 12 : Województwo Krakowskie, Śląsk Cieszyński
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- (1) Podkościele, wś pow. dąbrowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 410 .