Podwyściółczak
Podwyściółczak (łac. subependymoma, ang. subependymoma) – pierwotny guz ośrodkowego układu nerwowego, o bardzo małej złośliwości (I° według WHO),wywodzący się z macierzystych komórek glejowych różnicujących się w kierunku ependymocytów lub astrocytów. Klinicznie i histologicznie przypomina wyściółczaka (ependymoma). Bardzo długo rozwija się bezobjawowo i częściej rozpoznawany jest w badaniu sekcyjnym niż przyżyciowo. Typowo lokalizuje się w okolicy IV komory mózgu, w sąsiedztwie otworów bocznych (Luschki) lub w komorze bocznej w okolicy rogów czołowych. Leczenie jest chirurgiczne.
Guz został opisany po raz pierwszy przez Scheinkera w 1945 roku[1]. Opisywany był też jako podwyściółkowy gwiaździak kłębkowaty (subependymal glomerulate astrocytoma)[2] i podwyściółkowy gwiaździak mieszany (subependymal mixed glioma)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Scheinker IM: Subependymoma: A newly recognized tumor of subependymal derivation. J Neurosurg 1945, 2: 232-240
- ↑ Godwin JT. Subependymal glomerate astrocytoma; report of two cases. „J Neurosurg”. 16. 4, s. 385-9, 1959. PMID: 13665395.
- ↑ Chason JL. Subependymal mixed gliomas. „J Neuropathol Exp Neurol”. 15. 4, s. 461-70, 1957. PMID: 13367866.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego. W: Dariusz J. Jaskólski, Wielisław Papierz, Wojciech Biernat, Paweł P. Liberski: Choroby układu nerwowego. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 155. ISBN 83-200-2636-9.
- Zarys neurochirurgii. Mirosław Ząbek (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1999, s. 44, 137, 386-388. ISBN 83-200-2320-3.
- Mirosław Jan Mossakowski, Paweł P. Liberski: Guzy układu nerwowego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997, s. 109-111. ISBN 83-04-04366-1.
