Poecilotheria metallica

	Poecilotheria metallica
	Pocock, 1899
	; Poecilotheria metallica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkopodobne
Nadgromada	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	ptasznikowate
Rodzaj	Poecilotheria
Gatunek	Poecilotheria metallica
Synonimy
	Gooty Ornamental
	Gooty Ornamental
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; krytycznie zagrożony
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Poecilotheria metallica (gr. poikílos = żywe, zróżnicowane, przebiegłość + tò theríon = dzika bestia ⇒ kolorowa, dzika bestia/zwierzę; łac. metallicus = błyszczący, metaliczny^[3]) – indyjski gatunek pająka nadrzewnego z rodziny ptasznikowatych. Odkryty w mieście Gooty, czemu zawdzięcza angielską nazwę zwyczajową: Gooty Ornamental.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Na całym ciele pająka dominuje metaliczny kolor niebieski. Jak u pozostałych przedstawicieli rodzaju na stronie grzbietowej P. metallica widoczne są wyraźne białe ornamenty na karapaksie i odwłoku. Strona brzuszna w odcieniach brązu z niebieskim połyskiem. Okolica otworu gębowego czerwona. Na kończynach wyraźnie widoczne żółte plamki. Szerokie, charakterystyczne dla ptasznika nadrzewnego przylgi na stopach. Przeciętny, dorosły osobnik tego gatunku mierzy 15-20 cm z rozpiętymi odnóżami, natomiast długość ciała u dorosłych samic wynosi do 6,5 cm^[4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

P. metallica występuje w południowej części Indii (Ćennaj) na obszarze niecałych 100 km² państwowego rezerwatu przyrody. Badania przyległych lasów nie wykazały występowania tego gatunku. Pierwszy opisany osobnik został znaleziony w okolicach stacji kolejowej przy składzie drewna w miasteczku Gooty, około 100 km na południowy zachód od znanego obszaru występowania gatunku. Uważa się, że został on tam przypadkowo przetransportowany pociągiem.

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Zachowanie P. metallica jest charakterystyczne dla ptaszników nadrzewnych. Przedstawiciele gatunku zamieszkują dziuple wysokich drzew, w których tworzą gniazda w postaci lejkowatych sieci. Polują głównie na latające owady, które chwytają i paraliżują jadem. Aktywne są głównie w nocy i nad ranem.

Zdarza się, że osobniki tego gatunku żyją w grupach.

Samice tego gatunku żyją średnio 12 lat, natomiast samce 3-4 razy krócej.

P. metallica charakteryzują się dużą szybkością poruszania i mogą przejawiać defensywną postawę, jednak najczęściej uciekają przed zagrożeniem.

Status ochronny[edytuj | edytuj kod]

P. metallica został zaklasyfikowany jako gatunek krytycznie zagrożony w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych. Głównym niebezpieczeństwem dla jego przedstawicieli jest degradacja środowiska naturalnego i wycinka lasów. Nasilanie działalności człowieka drastycznie zmniejszyło obszar występowania P. metallica. Innym zagrożeniem dla gatunku w naturalnym środowisku jest odłów w celach hodowlanych. Liczba osobników żyjących na wolności nie jest znana, jednakże z małego zasięgu występowania i dużego znaczenia zagrażających mu czynników można wnioskować, że populacja tego gatunku w naturze się zmniejsza^[5].

Jad[edytuj | edytuj kod]

Jad P. metallica uważany jest za silny na tle innych ptaszników. Zgodnie z doświadczeniami hodowców z tym gatunkiem i innymi z rodzaju Poecilotheria, ukąszenie może powodować bardzo intensywny ból i pieczenie w miejscu iniekcji jadu, przyspieszenie akcji serca, potliwość, ból głowy, skurcze mięśni i opuchliznę^[6].

Hodowla[edytuj | edytuj kod]

P. metallica dobrze nadaje się do hodowli^[dlaczego?]. W Stanach Zjednoczonych dorosłe samice osiągają cenę 500 USD, natomiast 2-tygodniowe osobniki kosztują ok. 200 USD. Na polskim rynku młodego osobnika można dostać za ok. 90-120 zł. Wysoka cena spowodowana jest trudnościami z rozmnażaniem, ale też bardzo charakterystycznym, pięknym ubarwieniem.

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary ok. 20/20/40 w orientacji pionowej. Zalecane są wahania temperatury od 29 stopni Celsjusza w dzień do ok. 20 w nocy. Wilgotność powietrza powinna wynosić 70-80%. Podłoże może stanowić torf kokosowy. Wskazana jest również kryjówka dla pająka, np. pod postacią tuby z kory. Pokarm powinny stanowić różnego rodzaju owady, od muszek owocówek dla najmniejszych osobników, przez świerszcze, karaczany i szarańcze dopasowywane do wielkości pająka wraz z jego wzrostem^[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Poecilotheria metallica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Poecilotheria metallica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Poecilotheria [online], www.poecilotheria.com [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] .
↑ Poecilotheria metallica – Terrarium [online], terrarium.com.pl [dostęp 2017-11-19] (pol.).
↑ Molur, S.; Daniel, B.A.; Siliwal, M. (2008). "Poecilotheria metallica"
↑ Gabriel, R. (2002). "Notes and Observations Regarding the Bite of Poecilotheria pederseni". British Tarantula Society Journal 17 (2): 61–64.
↑ arachnea.org/serwis/content/315-poecilotheria-metallica-pocock-1899/

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

http://arachnea.org/serwis/content/315-poecilotheria-metallica-pocock-1899/

[itis-1] Poecilotheria metallica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Poecilotheria metallica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[3] Poecilotheria [online], www.poecilotheria.com [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] .

[4] Poecilotheria metallica – Terrarium [online], terrarium.com.pl [dostęp 2017-11-19] (pol.).

[5] Molur, S.; Daniel, B.A.; Siliwal, M. (2008). "Poecilotheria metallica"

[6] Gabriel, R. (2002). "Notes and Observations Regarding the Bite of Poecilotheria pederseni". British Tarantula Society Journal 17 (2): 61–64.

[7] rachnea.org/serwis/content/315-poecilotheria-metallica-pocock-1899/

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]