Pojedunie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pojedunie
Паядуня
Поедуня
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

ostrowiecki

Sielsowiet

Ryteń

Populacja
• liczba ludności


1
(2019)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Pojedunie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Pojedunie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Pojedunie”
Ziemia54°51′50″N 25°48′54″E/54,863889 25,815000

Pojedunie (biał. Паядуня, Pajadunia; ros. Поедуня, Pojedunia; pol. hist. Pojedupie) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim, w sielsowiecie Ryteń, przy granicy z Litwą.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod zaborami i II Rzeczypospolitej dwa zaścianki, z których jeden znajdował się w pobliżu Bołoszanki, drugi natomiast w pobliżu Wilii, oba w okolicy ujścia Bołoszanki do Wilii[1].

W XIX i w początkach XX w. położone było w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie zawilejskim/święciańskim. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920-1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[2] leżało w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie święciańskim, w gminie Kiemieliszki[3]. W latach 30. XX w. zmieniono nazwę Pojedupie na Pojedunie[1][3]. Zmiana ta przyjęła się także w językach białoruskim i rosyjskim.

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce do 20 stycznia 1926 w Ziemi Wileńskiej, następnie w województwie wileńskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Mapa WIG Niemenczyn. [dostęp 2023-08-17]. (pol.).
  2. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  3. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]