Pojezierze Dobiegniewskie

Pojezierze Dobiegniewskie
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Pojezierza Południowobałtyckie
Makroregion	Pojezierze Południowopomorskie
Mezoregion	Pojezierze Dobiegniewskie
Zajmowane ; jednostki ; administracyjne	Polska:; woj. zachodniopomorskie; woj. lubuskie

Pojezierze Dobiegniewskie (314.62) – mezoregion fizycznogeograficzny w północno-zachodniej Polsce, zaliczany ze względu na typ mezoregionów do wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami w regionie nizin i obniżeń, przechodzący od północy w Pojezierze Choszczeńskie, od wschodu w Równinę Drawską, od południa w Kotlinę Gorzowską i od zachodu w Równinę Gorzowską^[1].

Obejmuje obszar około 580 km². W południowej części mezoregionu rozciąga się pasmo moren czołowych subfazy krajeńskiej zlodowacenia północnopolskiego, z najwyższej położonym punktem na wysokości 118 m n.p.m.^[2]

Na Pojezierzu Dobiegniewskim położonych jest około 100 jezior o powierzchni powyżej 1 ha. Największym jest jezioro Osiek o powierzchni około 5 km². W granicach mezoregionu utworzono rezerwaty przyrody, m.in. „Łasko” i „Źródlisko Skrzypowe”^[2].

Na obszarze pojezierza są dwa miasta – Dobiegniew i Strzelce Krajeńskie^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.
↑ ^a ^b ^c Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 80. ISBN 978-83-01-16022-7.

[mapa-1] Jerzy Kondracki, Andrzej Richling. Regiony fizycznogeograficzne, skala 1:1 500 000. Warszawa: Główny Geodeta Kraju, 1994.

[Kondracki-2] Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 80. ISBN 978-83-01-16022-7.

[1]

[2]