Polihydroksyeter
Polihydroksyeter – termoplastyczna żywica epoksydowa otrzymywana z dianu i epichlorohydrynów, opisana wzorem
[-O-C6H4-C(CH3)2-C6H4-O-CH2-CH(OH)-CH3-].
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
- Bezbarwne
- Niekrystaliczne
- Trwałość wymiarowa
- Bardzo małe pełzanie
- Odporność na wodne roztwory mocnych zasad i rozcieńczone kwasy mineralne, smary i oleje
- Słaba odporność na rozpuszczalniki organiczne
- Gęstość 1,18 g/cm³
- Wytrzymałość na rozciąganie 65 Mpa
- Wytrzymałość na ściskanie 82 Mpa
- Wytrzymałość na zginanie 110 Mpa
- Wydłużenie przy zerwaniu 90%
- Maksymalna temperatura pracy 100 °C
- Chłonność wody 1,5%
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Pojemniki otrzymywane metodą rozdmuchiwania
- Folie opakowaniowe do artykułów żywnościowych
- Rury
- Kleje topione do metali
- Powłoki topione o doskonałej odporności na ścieranie
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mała encyklopedia polimerów: praca zbiorowa, red. Anna Schellenberg, 1976.