Pomień

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomień
wieś
Ilustracja
Kościół pod wezwaniem Niepokalanego Serca Marii XV/XVII w.
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

choszczeński

Gmina

Recz

Wysokość

59 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

320[2]

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

73-210[3]

Tablice rejestracyjne

ZCH

SIMC

0186298

Położenie na mapie gminy Recz
Mapa konturowa gminy Recz, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomień”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pomień”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Pomień”
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego
Mapa konturowa powiatu choszczeńskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Pomień”
Ziemia53°13′02″N 15°29′39″E/53,217222 15,494167[1]

Pomień (niem. Pammin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Recz. W roku 2007 wieś liczyła 323 mieszkańców.

W latach 1945-54 siedziba gminy Pomień. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

W skład sołectwa wchodzi kolonia Pomianka.

Kaplica cmentarna w Pomieniu w 2009 roku
Pałac w Pomieniu na litografii wydanej przez Aleksandra Dunckera

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Wieś leży ok. 5 km na południowy zachód od Recza, ok. 1 km na południe od drogi wojewódzkiej nr 151.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś o metryce średniowiecznej, po raz pierwszy wymieniana w źródłach w 1337 r. W okresie tym Pomień należał do rodziny von Wedel. Była to wieś z młynem oraz domniemanym grodziskiem zwanym niegdyś Górą Zamkową (Burgwall). W XV wieku wzniesiono we wsi kamienny kościół. Według listu lennego z 1545 r. wieś należała do Wedlów z Ińska. W 1561 r. część majętności należała do Jana Kaspara von Benckendorff, a w 1581 r. pozostała reszta wsi została sprzedana wraz z młynem Georgowi von Benckendorff z Wardynia. W ten sposób ród ten stał się posiadaczem całego Pomienia aż do pocz. XVIII wieku. W czasie wojny trzydziestoletniej wieś została zniszczona, pozostały jedynie dwie zagrody i plebania. W 1696 r. ówczesny właściciel Hans K. von Benckendorff odbudował kościół. W 1712 r. Kaspar von Benckendorff sprzedał wieś Johannowi S. von Kerkow. W k. XVIII w. majątek odziedziczyli von Puttkammerowie z Pęzina. W 1820 r. dobra pomieńskie nabył Hans Kurt von Bornstädt, który przeprowadził wielkie prace melioracyjne. W następnych dziesięcioleciach majątek wielokrotnie zmieniał właścicieli. W 1883 roku folwark należał do fabrykanta Ferdynanda Heinnich, w 1896 do kupca Wilhelma Heck z Berlina i w 1931 r. do Anny Koch z domu Heck (do 1945 r.). Po II wojnie światowej majątek należał do Państwowych Nieruchomości Ziemskich, następnie do lat 70. XX wieku stanowił samodzielne Państwowe Gospodarstwo Rolne. Następnie – po likwidacji, w zasobach Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Zabudowania folwarczne (z wyjątkiem owczarni) użytkowane są przez prywatnego dzierżawcę[4].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5][6]:

inne zabytki:

Osoby urodzone w Pomieniu[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 107884
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 966 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Historia. „UMiG”. Recz. 
  5. Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego – stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 10. [dostęp 2013-04-26].
  6. „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin. 
  7. Praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Laska, 1976, Ziemia Choszczeńska przeszłość i teraźniejszość, Instytut Zachodniopomorski, Szczecin, str.33.
  8. Biuletyn Kawaliera Nr 4/2015 s.17
  9. SS-GRUPPENFÜHRER & GENERALLEUTNANT DER POLIZEI. [dostęp 2016-06-30]. (ang.).