Pornografia w Japonii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Magazyny pornograficzne w japońskim sklepie

Pornografia w Japonii ma charakterystyczne cechy, które odróżniają ją od pornografii zachodniej[1]. W Japonii filmy pornograficzne nazywane są „filmami dla dorosłych” (AV; Adult Video), więc JAV (Japanese Adult Video) odnosi się do japońskiego przemysłu filmów pornograficznych[2][3]. Oprócz filmów i magazynów pornograficznych istnieją pornograficzne mangi i anime na Zachodzie znane jako „hentai”[4][5]. Ponadto występują również pornograficzne gry komputerowe określane terminem „eroge”[6].

Japońskie prawo z początku XX wieku zawiera przepisy zakazujące rozpowszechniania obrazów genitaliów, które muszą być ukryte lub przesłonięte pikselizacją. Cenzura ta dotyczy również formy rysunkowej i animowanej do 1992 roku zabronione było również rozpowszechnianie obrazów włosów łonowych[7].

Filmy dla dorosłych[edytuj | edytuj kod]

Filmy dla dorosłych (AV) prezentowane na sklepowych półkach
Filmy dla dorosłych (AV) prezentowane na sklepowych półkach
Filmy dla dorosłych (AV) prezentowane na sklepowych półkach
Filmy dla dorosłych (AV) prezentowane na sklepowych półkach

Filmy dla dorosłych (jap. アダルトビデオ Adaruto Bideo) bądź AV (Adult Video) to japoński termin określający filmy pornograficzne, często używany jako ogólne określenie filmów pornograficznych produkowanych w Japonii[2][3]. W wąskim znaczeniu tego terminu, filmy dla dorosłych to japońskie filmy pornograficzne kręcone kamerami wideo i dystrybuowane jako domowe filmy wideo[8]. Filmowanie i dystrybucja różni się jednak od różowych filmów (pinku eiga) i romantycznej pornografii (roman porno)[9][10]. Każdego roku w Japonii wydawane są dziesiątki tysięcy filmów AV[11][12].

„Filmy dla dorosłych” to nazwa używana wyłącznie w Japonii. W krajach zachodnich podobne dzieła są powszechnie określane jako filmy pornograficzne lub produkcje pornograficzne. Co więcej, wielu zagranicznych filmów pornograficznych nie można nazwać filmami dla dorosłych[10].

Filmy dla dorosłych legalnie wydane w Japonii wykorzystują obróbkę mozaikową do ukrywania genitaliów (od 2018 r. są one klasyfikowane jako „normalna pornografia”)[13]. Dzieła, które nie zostały poddane odpowiedniej obróbce, naruszają art. 175 lokalnego kodeksu karnego (dystrybucji nieprzyzwoitych materiałów)[14].

Przed 2000 rokiem większość japońskich filmów dla dorosłych była wydawana w formacie VHS. Później, wraz z rozwojem technologii, DVD, Blu-ray i dystrybucja cyfrowa stopniowo zastąpiły VHS jako główną formę dystrybucji audiowizualnej[15]. W styczniu 2021 roku trzech producentów filmów dla dorosłych „IDEA POCKET”, „PREMIUM” i „4K-Das!”, wydało pierwsze tytuły w formacie Ultra HD Blu-ray[16].

W ostatnich latach odnotowano wiele przypadków nielegalnego przesyłania plików, a 3 czerwca 2022 roku firma Soft On Demand uruchomiła stronę internetową poświęconą ochronie praw autorskich „STOP！著作権侵害。” (STOP! Piractwu)[17].

Przemysł AV w Japonii[edytuj | edytuj kod]

AV, czyli filmy dla dorosłych to w Japonii prężnie rozwijająca się branża, warta co najmniej 400 miliardów jenów rocznie. W 1992 roku podano, że w samym Tokio powstawało 11 filmów dziennie kręconych przez ponad 70 firm produkcyjnych. Szacuje się, że rynek AV stanowi około 30 procent wypożyczanych filmów wideo w tym kraju[18]. W 1994 roku oszacowano, że w Japonii w ciągu roku powstaje około 14 000 legalnych bądź nielegalnych filmów AV, w porównaniu do Stanów Zjednoczonych gdzie ukazywało się ich około 2500 rocznie[19]. W wywiadzie udzielonym w 2023 roku badacz w centrum badań zaawansowanych Nauk i Technologii Uniwersytetu Tokijskiego Keisuke Hattori stwierdził, że „liczba wyświetleń w witrynach z filmami dla dorosłych znacznie przewyższa liczbę wyświetleń w serwisie Netflix”[20][21].

Ekspansja AV za granicą[edytuj | edytuj kod]

Aktorka AV Miru na Międzynarodowych Targach dla Dorosłych w Tajpej (2023)

Tajwański portal informacyjny NOWnews nazwał Japonię „Imperium porno”, ze względu na różnorodne i świeże treści zawarte w filmach dla dorosłych, z dużą liczbą aktorek oraz wieloma, które są popularne na całym świecie[22].

Od 2011 roku na Tajwanie odbywają się także targi dla dorosłych sponsorowane przez TAE Taiwan, które następnie w 2017 roku zostały zastąpione przez TRE (Taipei Red Expo) Międzynarodowe Targi dla Dorosłych w Tajpej[23][24]. Według osoby powiązanej z firmą Lei Qi Technology sponsora TRE na targach obecni są goście nie tylko z Tajwanu, ale także z Japonii, Europy i Ameryki[24].

W 2016 roku producent filmów AV MAX-A złożył pozew przeciwko 12 firmom na Tajwanie, domagając się odszkodowania za naruszenie praw autorskich[25].

Natomiast w Chinach ze względu na chiński zakaz i ograniczenia dostępu do Internetu, japońskie filmy dla dorosłych nie mogą być oglądane legalnie. Niemniej jednak są uznawane za undergroundowe, a była idolka AV Sola Aoi jest jedną z najbardziej popularnych japońskich osobowości w tym kraju[26].

Oficjalne konto Soly Aoi na chińskim serwisie Weibo w połowie 2024 roku śledziło ponad 19,6 miliona osób, więcej od Taylor Swift czy Davida Beckhama[27][28][29].

W 2015 roku wielu Chińczyków krytykowało japoński przemysł filmów dla dorosłych za to, że gardzi kobietami, a niektórzy twierdzili, że „czasami ktoś umieszcza japońską pornografię w chińskim Internecie, ale nie rozumieją, dlaczego w Japonii kwitnie przemysł, który gardzi kobietami”, a inni mówili: „myślę, że Japonia to społeczeństwo, w którym panuje rozwiązłość seksualna. W szczególności przemysł seksualny jest nadmiernie rozwinięty, a problem polega na tym, że moralność seksualna młodych ludzi, takich jak uczniowie szkół średnich, jest na niskim poziomie”[30][31].

Aktorka AV Maria Ozawa podczas eventu w Akihabarze

Maria Ozawa, która była bardzo popularna w wielkich Chinach i Azji Południowo-Wschodniej, w 2009 roku zajęła 1.miejsce w rankingu „wyszukiwania pięknych kobiet” chińskiej wyszukiwarki Baidu[32].

Od 2020 roku popularne japońskie aktorki pojawiają się w filmach produkowanych przez chińskie firmy produkcyjne. Początkowo było to zabronione przez prawo w Chinach, ale według reportażysty Minetoshiego Yasudy używają zagranicznych serwerów, aby uniknąć wykrycia. Wpływ japońskich filmów porno jest silny, poprzez występowanie w nich scen wywiadów i filmowania aktorów w różnych pozach. Z drugiej strony reklamy na ciałach aktorów i aktorek dają wgląd w komercyjnego ducha charakterystycznego dla Chin[33].

Filmy dla dorosłych są również zakazane w Korei Południowej ze względu na konfucjańskie idee i wpływy chrześcijańskie[34][35].

Grupa Honey Popcorn, którą tworzą aktorki AV

Koreański debiut grupy Honey Popcorn, prowadzonej przez idolke AV Yue Mikami, spotkał się z dużym sprzeciwem, szczególnie w koreańskim internecie a wydarzenie, na które zaplanowano debiutanckie spotkanie fanów, zostało odwołane[36]. Z drugiej strony Sola Aoi i aktor AV Shimiken pojawili się w reklamach w Korei Południowej, a poziom tolerancji dla „celebrytów” z filmów dla dorosłych jest tak wysoki lub porównywalny z tym w Japonii[37].

W 2022 roku południowokoreański dziennik Chosun Ilbo poinformował o działalności Sariny Momonagi, Mari Takasugi i Yuny Ogury a ich pojawienie się w mediach reklamowych spotkało się z krytyką[38].

19 października 2023 roku w uznaniu działalności artystycznej Yuny Ogury w Korei Południowej, Ogura otrzymała nagrodę Dobrej Woli i Wymiany Kulturalnej podczas 43. ceremonii wręczenia nagród Złotych Kinematografii w Korei Południowej[39][40].

Podczas gdy filmy dla dorosłych zyskują popularność w Azji, nie są zbyt popularne w Europie i Ameryce. Dzieje się tak, ponieważ twarze i kształty ciała japońskich kobiet wyglądają na nieletnie. Filmy dla dorosłych nie są także w stylu zachodnich filmów porno i zawierają mozaikę[41][42]. Niektóre treści, takie jak „Bukkake” czy „Japorn”, zyskały niszową popularność poza Azją[43].

Aktorzy AV[edytuj | edytuj kod]

Aktorka AV[edytuj | edytuj kod]

Aktorka AV Kana Momonogi podczas spotkania z fanami

Wraz z nadejściem boomu na filmy dla dorosłych pojawiły się aktorki AV, które zarabiają na życie, występując w filmach AV. Aktorki te wykonują różne „akty” z własnej inicjatywy bądź pod kierunkiem reżysera lub upoważnionej do tego osoby[18].

Aktorki AV są również zaliczane do popkulturowych idoli japońskiego przemysłu rozrywkowego[44].

Jednak rzadko można spotkać aktorki, które poważnie studiują „aktorstwo” i stosują je w produkcji filmowej[45]. Poza tym branża bardziej ceni ich seksualność jako główny element ich pracy[46].

Aktor AV[edytuj | edytuj kod]

Aktor AV Ken Shimizu podczas wywiadu w 2019 roku

Aktor AV to aktor, który występuje w japońskich filmach dla dorosłych. Od 2019 roku w Japonii jest około 90 profesjonalnych aktorów AV[47].

Aktorzy AV są zobowiązani do seksu z aktorkami AV w obecności reżysera, kamerzysty bądź innego odpowiedniego personelu[48].

W większości przypadków muszą oni być w stanie doprowadzić do wytrysku kilka razy dziennie[49].

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Filmy AV można ogólnie podzielić na indywidualne i planowane. Indywidualne AV koncentruje się na postaciach, a nie na fabule, z dobrze wyglądającymi aktorkami. Z drugiej strony planowane AV, sprzedaje różnorodne gatunki i historie i mniej dba o wygląd[50][51].

Ponadto AV można podzielić na kategorie według różnych tematów, takich jak lolicon, stroje marynarskie, masturbacja itp. Katalog AV z 1983 r. zawierał listę 14 różnych tematów filmów dla dorosłych[52].

Główne rodzaje ról w przemyśle AV[edytuj | edytuj kod]

Słynny reżyser AV „Tarzan” Yagi twierdzi, że odnoszącą sukcesy aktorkę AV powinno się łatwo zidentyfikować poprzez odgrywaną rolę, dodając, że „powinna być rozpoznawalna na pierwszy rzut oka, co ułatwia widzom rozpoznanie typu, który preferuje”[53].

Niektóre z głównych kategorii odgrywanych ról AV to:

Aktorki przebrane za uczennice[edytuj | edytuj kod]

Aktorka AV Ai Himeno w japońskim mundurku szkolnym
  • Uczennica (jap. 女子高生 Joshikōsei)

Najbardziej dominujący typ japońskiej pornografii skupia się na stereotypie słodkiej („kawaii”) i niewinnie wyglądającej, ale chętnej do seksu uczennicy liceum w szkolnym mundurku. Idolki AV tego typu są niezliczone i ciągle się zmieniają, choć większość z nich ma 18 lat lub nieco więcej. Trend uczennicy jest odzwierciedleniem biznesu JK (koncentruje się on na płatnych randkach z nieletnimi dziewczynami), który jest popularny wśród starszych mężczyzn[54].

Aktorki z dużym biustem[edytuj | edytuj kod]

Aktorka AV Hitomi Tanaka podczas AEE Expo 2016
  • Cycata (jap. 爆乳 Bakunyū)

Podczas gdy kilka wczesnych idolek AV, takich jak Kyoko Nakamura i Eri Kikuchi, zyskało popularność głównie dzięki dużym piersiom, Noriyuki Adachi uznaje debiut Kimiko Matsuzaki w 1989 roku za moment, w którym rozpoczął się „boom na wielkie cycki” (jap. 巨乳ブーム Kyonyū būmu)[55].

Dojrzałe aktorki[edytuj | edytuj kod]

Aktorka AV Marica Hase na gali AVN Awards 2016
  • Dojrzała (jap. 熟女 Jukujo)

Zdecydowana większość aktorek AV debiutuje jako nastolatki, ale w połowie lat 90. pojawił się zauważalny trend w kierunku tytułów z udziałem „dojrzałych kobiet”[18]. Podczas gdy główny nurt jest nadal zdominowany przez młode kobiety, to poszerzenie gustów utorowało drogę „dojrzałym” kobietom, a wiele aktorek zadebiutowało w filmach dla dorosłych po trzydziestce, w tym Aki Tomosaki w 2000 roku, Asuka Yūki w 2005 roku czy Maki Tomoda w 2006 roku, które stały się popularne dzięki swoim kazirodczym rolom[56][57]. Ponadto niektóre aktorki o szczególnie długiej karierze, takie jak Miura Aika, z czasem zmieniły swoje postacie, na przykład grając dorosłe kobiety o bardziej złożonej seksualności niż w momencie debiutu[58]. W 2011 roku międzynarodowa aktorka Yōko Shimada, która mi.i. grała jedną z głównych ról w popularnym serialu „Szogun”, zszokowała swoich dawnych fanów, odgrywając główną rolę w dwóch filmach AV „Secret Affair”, znanym również jako „Yōko Shimada – Assignation” (TEK-032) i „The Faithless Love” (TEK-034)[59]. Trzeba także wspomnieć o studiu Madonna, które koncentruje się na filmach dla dorosłych z udziałem dojrzałych kobiet[60].

NTR[edytuj | edytuj kod]

  • Rogacz (jap. 寝取られ Netorare)

NTR jest akronimem od netorare (寝取られ), dosłownie tłumaczonym jako rogacz, oznaczającym odebranie komuś żony (partnerki, partnera). W ankiecie opublikowanej przez FANZA 27 grudnia 2018 roku, podsumowującej cechy i popularne gatunki około 140 milionów użytkowników, którzy odwiedzili stronę, wybierali kategorię „Netorare”, która zajęła 1. miejsce we wszystkich segmentach według płci, wieku i regionu[61].

Produkcja filmów dla dorosłych[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z artykułem 175 japońskiego kodeksu karnego, „Dystrybucji nieprzyzwoitych materiałów”, części intymne nie mogą być bezpośrednio eksponowane[14]. Zatem japońscy producenci filmów dla dorosłych są zobowiązani do wysyłania swoich dzieł do organu etycznego w celu ich oceny przed wydaniem, a tylko te filmy, które przejdą pomyślnie ocenę, mogą być sprzedawane w Japonii[62].

Niektórzy producenci filmów dla dorosłych rejestrują swoje podmioty prawne za granicą, aby uniknąć cenzury, eksportują nieocenzurowane prace do krajów trzecich w Europie i USA, gdzie przepisy są mniej rygorystyczne i sprzedają je w Japonii poprzez internetowy „import”, te prace określane są terminem „Japorn”[63].

W 2016 roku kwestia przymuszania do występów w filmach dla dorosłych stała się kwestią społeczną, a w ramach reformy branży utworzono sieć producentów wideo (CCN), stowarzyszenie twórców filmów dla dorosłych i firm produkcyjnych[64]. Ze względu na nowe prawo dotyczące AV, producent Tomoko z grupy Will Honnaka powiedział, że od stycznia 2024 roku od planowania filmu do premiery upłynie sześć miesięcy[65].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Filmy dla dorosłych zawsze zawierają sceny czynności seksualnych, ale w przeciwieństwie do zagranicznej pornografii, kładą także nacisk na wizerunek i wywiady z aktorkami[66].

Niebieski film[edytuj | edytuj kod]

Niebieskie filmy (jap. ブルーフィルム Burūfirumu) są filmami pornograficznymi, które kiedyś były kręcone na podstawie pornografii. Wiele z nich jest nielegalnych i zakazanych przez prawo[67].

Począwszy od okresu Taisho (1912-1926) w japońskich ryōtei (tradycyjnych japońskich restauracjach) i onsen (gorących źródłach) regularnie organizowano tajne pokazy filmowe na małą skalę. W powieści Kafū Nagai Udekurabe opublikowanej w 1916 roku, autor pyta: „Czy organizacje członkowskie nie mają tak okrutnego pokazu filmów, jak kiedyś?”[68]. Mówi się, że okres powojenny do około 1952 roku był okresem rozkwitu przemysłu filmowego, a w obszarach Asakusa i Yoshiwara istniało ponad dziesięć stałych miejsc projekcji, pomimo narażenia na ekspozycje[69]. Mówi się, że pośrednicy, głównie gangsterzy, którzy zostali złapani w 1970 roku, wyprodukowali, powielili i sprzedali aż 100 000 taśm filmowych w latach 60., co jest uważane za wierzchołek góry lodowej i daje wyobrażenie o skali popularności. Jednak wraz z pojawieniem się magnetowidów i kaset wideo w latach 70., niebieski film szybko zniknął[70].

Filmy zza kulis[edytuj | edytuj kod]

Filmy zza kulis (jap. 裏ビデオ Ura bideo) to filmy pornograficzne (filmy dla dorosłych w najszerszym tego słowa znaczeniu), które zawierają sceny, takie jak relacje seksualne, bez jakiejkolwiek mozaiki genitaliów. W Japonii nazywa się to „za kulisami”, ponieważ dystrybucja i sprzedaż odbywa się „za kulisami”, a nie „na zewnątrz”, ponieważ podlega to ustawie o dystrybucji nieprzyzwoitych materiałów. Jest to wersja wideo poprzedniego formatu niebieskiego filmu[71].

Zgodnie z Ustawą o zapobieganiu i łagodzeniu skutków szkód związanych z pojawieniem się AV (AV出演被害防止・救済法) z 2022 roku, filmy dla dorosłych zostały zdefiniowane jako przedstawiające „osobę biorącą udział w akcie seksualnym”, więc nawet obrazy, które nie są nieprzyzwoite lub nie naruszają prawa autorskiego, mogą być nielegalne, jeśli nie są zgodne z przepisami prawa po akceptacji. Obrazy niezgodne z przepisami prawa (np. umowa z wykonawcą, bezwarunkowe wypowiedzenie umowy na okres jednego roku, obowiązek przywrócenia pierwotnego stanu) mogą być niezgodne z prawem[72]. Jednak wiele filmów zostało pierwotnie nakręconych nielegalnie, na przykład za pośrednictwem serwerów poza granicami kraju, więc nie jest jasne, czy wpłynie to na nie[73].

Japorn[edytuj | edytuj kod]

Japorn (jap. ジャポルノ Japoruno) skrót od Japońskiego porno (jap. ジャパニーズポルノ Japanīzuporuno) termin ten odnosi się do producentów filmów dla dorosłych zarejestrowanych na rynkach zagranicznych, gdzie pornografia jest legalna, takich jak Stany Zjednoczone i Europa, ale głównym rynkiem zbytu jest Japonia[63].

Jak wspomniano powyżej, japońscy producenci filmów dla dorosłych są zobowiązani do przedłożenia swojej pracy organowi etycznemu w celu ocenzurowania jej przed sprzedażą w Japonii[62]. Jednak powszechne korzystanie z Internetu umożliwiło obejście cenzury poprzez zarejestrowanie zagranicznego podmiotu prawnego i sprzedaż w Japonii za pośrednictwem stron internetowych[63].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Malamuth, Neil; Donnerstein, Edward (1984). Pornography and Sexual Aggression. Elsevier. s. 173–183. ISBN 978-0-12-466280-3.
  2. ↑ a b 物議醸す「AV対策法」、規制遵守してきたメーカーが“無意味” と主張するワケ「18歳は使わない」「違法な同人AV溢れかえる」. smart-flash.jp. [dostęp 2022-05-25].
  3. ↑ a b Self-regulation in Japanese adult video industry: nude work, sex acting and joyū. hub.hku.hk. [dostęp 2023-09-24].
  4. ↑ Ortega-Brena, Mariana (2009-03-01). "Peek-a-boo, I See You: Watching Japanese Hard-core Animation". Sexuality & Culture. 13 (1): 17–31. doi:10.1007/s12119-008-9039-5. ISSN 1095-5143. S2CID 143481005.
  5. ↑ Japonia ma dwie twarze. Ta pierwsza zachwyca, druga przeraża. onet.pl. [dostęp 2024-02-02].
  6. ↑ Miyamoto N., エロゲー文化研究概論, Tōkyō: Sōgō Kagaku Shuppan, 2017, ISBN 978-4-88181-859-6, OCLC 983776990
  7. ↑ Out of Japan: On a matter of pubic concern. independent.co.uk. [dostęp 2024-03-18].
  8. ↑ 藤木TDC. アダルトビデオ革命史. 幻冬舍. 2009. 第16頁 (Fujiki TDC. Rewolucyjna historia filmów dla dorosłych. Gentosha. 2009. Strona 16) ISBN 978-4-344-98125-6.
  9. ↑ 藤木TDC. アダルトビデオ革命史. 幻冬舍. 2009. 第35頁 (Fujiki TDC. Rewolucyjna historia filmów dla dorosłych. Gentosha. 2009. Strona 35) ISBN 978-4-344-98125-6.
  10. ↑ a b 藤木TDC. アダルトビデオ革命史. 幻冬舍. 2009. 第15頁 (Fujiki TDC. Rewolucyjna historia filmów dla dorosłych. Gentosha. 2009. Strona 15) ISBN 978-4-344-98125-6.
  11. ↑ 黑羽幸宏. 裸心 なぜ彼女たちはAV女優という生き方を選んだのか？. 集英社. 2011. 第410頁 (Yukihiro Kuroba Naked Heart Dlaczego zdecydowały się żyć jako aktorki AV? Shueisha 2011. Strona 410).
  12. ↑ 女性の100人に1人はAVの出演経験あり？そんな時代が到来している. otoko-zatsugaku.net. [dostęp 2022-04-20].
  13. ↑ 日本政府も後押しする「適性AV」の目的と名作への影響は…. nikkan-gendai.com. [dostęp 2019-03-31].
  14. ↑ a b 藤木TDC. アダルトビデオ革命史. 幻冬舍. 2009. 第17頁 (Fujiki TDC. Rewolucyjna historia filmów dla dorosłych. Gentosha. 2009. Strona 17) ISBN 978-4-344-98125-6.
  15. ↑ The Japanese Adult Video Industry Strony 67, 94. books.google.com.pl. [dostęp 2023-09-24].
  16. ↑ アダルト4K Ultra HD Blu-rayソフトが登場。21年元旦に3レーベルが発売. phileweb.com. [dostęp 2020-12-02].
  17. ↑ ソフト・オン・デマンドが著作権保護啓蒙活動！サイト「STOP！著作権侵害。」を本日2022年6月3日より始動！. news.sod.co.jp. [dostęp 2022-06-03].
  18. ↑ a b c A Star is Porn. www2.gol.com. [dostęp 2006-05-16].
  19. ↑ Pornography, Rape and Sex Crimes in Japan. hawaii.edu. [dostęp 2007-02-16].
  20. ↑ 「アダルト動画サイトの閲覧数はNetflixよりはるかに多いのに」東大の男性が「女性用AVを研究しよう」と思ったクリスマスイブの思い出. bunshun.jp. [dostęp 2023-10-07].
  21. ↑ 服部 恵典 ハットリ ケイスケ (Keisuke Hattori). researchmap.jp. [dostęp 2024-06-01].
  22. ↑ 日本最強AV女優是？三上悠亞輸了　「她」消失三年仍奪冠. nownews.com. [dostęp 2022-01-27].
  23. ↑ 第2回アダルトエキスポ大盛況 AV女優と夢の3日間. japan.cna.com.tw. [dostęp 2012-06-24].
  24. ↑ a b 「＜密着ルポ＞日本のトップAV女優47人が乱れに乱れた台湾の宴」小学館『週刊ポスト』（2023年8月21日号）95‐97頁 („Weekly Post” (wydanie z 21 sierpnia 2023 r.), s. 95–97)
  25. ↑ 著作権主張の日本アダルトビデオメーカーが一審勝訴. tiplo.com.tw. [dostęp 2016-05-27].
  26. ↑ 中国人が蒼井そらを愛しているのはセクシー女優だから──だけではない【世界が尊敬する日本人】. newsweekjapan.jp. [dostęp 2019-04-27].
  27. ↑ 苍井空 1969.3万粉丝 (Sola Aoi 19,693 mln fanów). weibo.com. [dostęp 2024-06-01].
  28. ↑ TaylorSwift 1021.3万粉丝 (TaylorSwift 10,213 mln fanów). weibo.com. [dostęp 2024-06-01].
  29. ↑ DavidBeckham 1033.7万粉丝 (DavidBeckham 10,337 mln fanów). weibo.com. [dostęp 2024-06-01].
  30. ↑ 【緊急アンケート】中国人300人に聞きました「日本人のどこが嫌い？ なぜ嫌い？」. gendai.media. [dostęp 2015-11-07].
  31. ↑ 【緊急アンケート】中国人300人に聞きました「日本人のどこが嫌い？ なぜ嫌い？」. gendai.media. [dostęp 2015-11-07].
  32. ↑ 日本の元セクシー女優、フィリピンに遊びに行ったら人生が急展開した. newsweekjapan.jp. [dostęp 2021-08-12].
  33. ↑ AV新法成立でも終わらぬ議論　知識人4人が考える「AVの今と未来」. news-postseven.com. [dostęp 2022-06-25].
  34. ↑ 韓国のAV女優人気ランキングTOP21！おすすめのポルノ女優を一覧で！. candy-web.net. [dostęp 2015-06-11].
  35. ↑ 日本のAVを賛美する中国、韓国、台湾の若者たち。それぞれが語る「AV御国事情」. nikkan-spa.jp. [dostęp 2017-08-12].
  36. ↑ 「アイドルに未練があるわけじゃない」三上悠亜はなぜ、批判を越えてK-POPデビューしたのか. r25.jp. [dostęp 2019-02-04].
  37. ↑ 「小学生でも僕を知ってくれてるみたいです」AV男優しみけんが今、韓国で超人気なワケ. r25.jp. [dostęp 2019-07-01].
  38. ↑ 日陰から表舞台へ…日本のAV女優ら、ユーチューブを活用し韓国へ進撃. chosunonline.com. [dostęp 2023-05-14].
  39. ↑ 日本の“成人女優”小倉由菜、韓国授賞式で表彰される…一体なぜ？流暢な韓国語で「とてもうれしい」. sportsseoulweb.jp. [dostęp 2023-10-20].
  40. ↑ 小倉由菜　韓国の「黄金撮影賞」で親善文化交流賞を受賞し喜び激白「活動を認めていただけた」. tokyo-sports.co.jp. [dostęp 2023-10-20].
  41. ↑ 海外で失笑される日本映画界のボカシ問題. cinematoday.jp. [dostęp 2016-12-12].
  42. ↑ 外国人がびっくり！理解できない日本のおかしな性犯罪の法律４つ. madameriri.com. [dostęp 2015-09-26].
  43. ↑ アダルトビデオがクールジャパンに！「ぶっかけ」が海外でBukkake＝ブッカキーと呼ばれ大ウケ…その理由は？. lite-ra.com. [dostęp 2016-01-16].
  44. ↑ Japanese Schoolgirl Confidential: How Teenage Girls Made a Nation Cool (Wydawnictwo Tuttle. s. 68–. ISBN 978-1-4629-1409-8.). books.google.com. [dostęp 2014-05-13].
  45. ↑ 藤木TDC『アダルトビデオ革命史』幻冬舎〈幻冬舎新書〉、2009年5月27日。ISBN 978-4-344-98125-6。 pp. 68–70. (Fujiki TDC, „Rewolucyjna historia filmów dla dorosłych”, Gentosha (Gentosha Shinsho), 27 maja 2009 r. ISBN 978-4-344-98125-6. s. 68–70.).
  46. ↑ 藤木TDC. アダルトビデオ革命史. 幻冬舍. 2009. ISBN 978-4-344-98125-6. 第69頁 (Fujiki TDC. Rewolucyjna historia filmów dla dorosłych. Gentosha. 2009. ISBN 978-4-344-98125-6. Strona 69).
  47. ↑ 現役セクシー男優に聞く健康法　バランスとりたい5つの要素とは？. dot.asahi.com. [dostęp 2019-07-14].
  48. ↑ 裸一貫 チョコボール向井 p.82～83 (Naga Czekoladowa Kulka Mukai str. 82-83).
  49. ↑ 深田結梨「AV男優なめんな」 現役AV女優が語る“プロ” と“素人” の違い. cyzo.com. [dostęp 2018-10-18].
  50. ↑ The Japanese Adult Video Industry Strona 79. books.google.com.pl. [dostęp 2023-09-24].
  51. ↑ 湯禎兆. AV現場 第六版. 德記書報有限公司. 2007. ISBN 978-9889860912. 第60頁 (Tang Zhenzhao. AV Live, wydanie szóste. Deji Books and Newspapers Co., Ltd. 2007. ISBN 978-9889860912. Strona 60).
  52. ↑ 藤木TDC. アダルトビデオ最先端 身体と性欲の革命史. コアマガジン. 2011. ISBN 978-4-86436-094-4. 第8頁 (Fujiki TDC. Najnowocześniejsze filmy dla dorosłych: rewolucyjna historia ciała i pożądania seksualnego. Core Magazine. 2011. ISBN 978-4-86436-094-4. Strona 8).
  53. ↑ Porno queen’s mysterious death -- murder or suicide?. vitalyuncensored.net. [dostęp 2005-07-11].
  54. ↑ Schoolgirls for sale: why Tokyo struggles to stop the ‘JK business’. theguardian.com. [dostęp 2019-06-15].
  55. ↑ アダルトな人びと – Adaruto na Hitobito („Adult” People) 1992 Kodansha ISBN 4-06-205546-5.
  56. ↑ Satomi Shinozaki biography. xxx.xcity.jp. [dostęp 2007-02-18].
  57. ↑ The AV Actress. bigempire.com. [dostęp 2007-03-02].
  58. ↑ 1000 carat. xxx.xcity.jp. [dostęp 2024-02-20].
  59. ↑ Yoko Shimada make AV Debut under label Muteki. japantopten.com. [dostęp 2010-10-13].
  60. ↑ Madonna(人妻・熟女No.1AVメーカー)公式. twitter.com. [dostęp 2024-02-09].
  61. ↑ 【FANZA REPORT 2018 同人編】 コミケ直前　「同人に関する統計調査」 緊急結果発表！. special.dmm.co.jp. [dostęp 2018-12-27].
  62. ↑ a b 日本作家出书揭秘性产业:AV女优其实赚的并不多. news.xinhuanet.com. [dostęp 2010-12-02].
  63. ↑ a b c コンビニエロ本規制に騒ぐほどの実効性はない――幽霊、滅びつつ栄えるポルノの国で。. premiumcyzo.com. [dostęp 2017-12-24].
  64. ↑ 【XCITY Mag】（後編）健全化を目指すAV業界！なんと「ドッキリAV」がなくなる？「素人さん」も消える？ そして、フリーAV女優は存続の危機をむかえた…!!【フリーAV女優という生き方】. xcity.jp. [dostęp 2019-05-14].
  65. ↑ 2人の企画誕生なるか⁉七瀬アリス×智子プロデューサー スペシャル対談【前編】. news.dmm.co.jp. [dostęp 2024-02-06].
  66. ↑ TDC (2009), 《アダルトビデオ革命史》 第47頁 (TDC (2009) „Historia rewolucji wideo dla dorosłych” strona 47) ISBN 978-4-344-98125-6.
  67. ↑ ［貸館］「見てはいけない映画」を見る 『ブルーフィルムの哲学』発売記念イベント. kobe-eiga.net. [dostęp 2023-11-25].
  68. ↑ [https://b.hatena.ne.jp/q/%E8%B5%B7%E7%94%A8%7C%E8%B5%B7%E7%94%A8%20%E7%94%A3%E6%A5%AD?date_range=all&sort=recent&users=3&page=10&target=text 01　ＡＶ前史［前編］ポルノ誕生からブルーフィルムへ ニッポンＡＶ40年史 NeWorld Kenelephant(ケンエレファント) — フィギュアメーカー]. b.hatena.ne.jp. [dostęp 2021-08-26].
  69. ↑ 「風立ちぬ」が“闇の最高傑作”？　昭和のエロ映画「ブルーフィルム」の世界. dot.asahi.com. [dostęp 2016-12-06].
  70. ↑ ブルーフィルム十万巻製作 指名手配の男逮捕『朝日新聞』1970年2月13日 12版 15面 (Aresztowanie poszukiwanego za wyprodukowanie 100 000 rolek niebieskiego filmu, Asahi Shimbun, 13 lutego 1970, wydanie 12, strona 15.)
  71. ↑ 安田理央『日本AV全史』（2023年、ケンエレブックス）61、62頁 (Rio Yasuda „Pełna historia japońskiego AV” (2023, Ken Ere Books) s. 61, 62)
  72. ↑ AV出演強要、人権団体有志が「AV新法」に賛同 「被害者に寄り添った救済を実現できる」. bengo4.com. [dostęp 2022-05-17].
  73. ↑ 議論百出「AV新法」の抜け穴、　配信者が明かす「FC2コンテンツマーケット」という“無法地帯”. dailyshincho.jp. [dostęp 2022-06-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pornografia_w_Japonii&oldid=73906036”