Portret Hendrickje Stoffels

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Portret Hendrickje Stoffels
Ilustracja
Autor

Rembrandt

Data powstania

1656–1657

Medium

olej na płótnie

Wymiary

86 × 65 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Berlin

Lokalizacja

Gemäldegalerie

Portret Hendrickje Stoffels (Hendrickje w oknie) – obraz holenderskiego malarza Rembrandta Harmenszoona van Rijn.

Hendrickje Stoffels była drugą partnerką życiową Rembrandta, z którą nie mógł się ożenić z powodów zapisów spadkowych po pierwszej żonie Saskie. Hendrickje znalazła się w domu artysty w latach czterdziestych; z 1649 roku pochodzi pierwszy jej portret wykonany ręką mistrza[1]. Jej portrety różnią się od tych na których pozowała Saskia. Rembrandt nie skupiał się na oddaniu piękna strojów, nie malował klejnotów i ozdób z taką dokładnością. Skupiał się na charakterze modelki, na jej twarzy i spojrzeniu. Takim przykładem jest Hendrickje w oknie. Jej portret powstał w okresie, gdy Rembrandt malował niemal wyłącznie osoby mu bliskie. W tym samym okresie powstały trzy wizerunki jego syna Tytusa.

Opis portretu[edytuj | edytuj kod]

Hendrickje została ukazana w pozycji stojącej, w oknie, z jedną ręką opartą na parapecie, a drugą opartą o framugę. Światło pada na jej twarz, pierś i ręce. Tło pogrążone jest w ciemnościach. Spogląda na widza wzrokiem pełnym smutku i melancholii, ale na twarzy gości lekki uśmiech. Na sobie ma prosty ubiór w kolorze cynobrowej czerwieni przeplatanej bielą, namalowaną szerokimi i swobodnymi, płynnymi pociągnięciami pędzla. Jedynie biżuteria jaką nosi modelka została oddana z dużą dbałością o detale.

Proweniencja[edytuj | edytuj kod]

Przed 1878 rokiem obraz znajdował się w kolekcji Thomasa George’a Grahama White’a, w Wethersfield Manor i Berechurch Hall, Colchester. 23 marca 1878 został zakupiony przez Johna Wardella na wyprzedaży kolekcji w domu aukcyjnym Christie’s (Londyn) za 472,1 funtów. 10 maja 1879 obraz został kupiony przez Edouarda Warnecka (Paryż) na wyprzedaży kolekcji Wardella w Christie’s, za kwotę 666,15 funtów. W 1879 znalazł się w berlińskim Gemäldegalerie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michałkowa 1960 ↓, s. 126.
  2. Rembrandt. Vrouw bij een deuropening, 1654/1657 [online], RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2024-03-29] (ang. • niderl.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Chudzikowski: Rembrandt van Rijn. Warszawa: Wydawnictwo Ruch, 1972.
  • David de Jong: Rembrandt. Książę malarzy. Warszawa: PIN, 1961.
  • Janina Michałkowa: Rembrandt. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1960.
  • Ernst Vogel: Rembrandt. Warszawa: Arkady, 1974.
  • Stefano Zuffi: Rembrandt. London, New York: Prestel, 2011. ISBN 978-3-7913-4620-5.
  • Elizabeth Elias Kaufman: Rembrandt. New York: Book Sales, 1981. ISBN 0-89009-372-5.