Portret kanonika Ramóna Pignatellego
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1790–1791 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
79,5 × 62 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Portret kanonika Ramóna Pignatellego (hiszp. Retrato del canónigo Ramón Pignatelli) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828). Portret przedstawia hiszpańskiego duchownego i człowieka oświecenia Ramóna Pignatellego. Pignatelli, podobnie jak Goya, pochodził z Aragonii[1].
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Przedłużone popiersie na neutralnym tle jest uznawane za namalowane z natury i wykończone studium przygotowawcze do portretu całopostaciowego[2]. José Gudiol sugeruje, że obraz mógł powstać krótko po ukończeniu wielkoformatowego portretu, jako jego mniej monumentalna wersja[3]. Pignatelli ma na sobie perukę i czarny kaftan z koloratką; ubiór właściwy dla kanonika. Na piersi widoczny jest krzyż Orderu Karola III[2]. Portretowany ma około 46 lat, patrzy wprost na widza, jego inteligentne spojrzenie jest zarazem stanowcze i badawcze[1][4].
Portret ten powstał w uznaniu pracy Pignatellego nad budową Kanału Aragońskiego, ważnego dla regionów Aragonii i Nawarry projektu hydraulicznego. Został mianowany protektorem projektu, który z pasją nadzorował i wcielał w życie. Namalowany w latach 1790–1791 portret został zamówiony przez zarząd kanału i upamiętniał zakończenie budowy. Całopostaciowy obraz należał do rodziny portretowanego, prawdopodobnie został wywieziony do Włoch przez hrabiego de la Viñaza i sprzedany, po czym zaginął[1]. Jeszcze za życia Goi powstało kilka replik portretu en pied, m.in. pędzla Alejandra de la Cruz i Narcisa Lalany[3]. Ta ostatnia może być oryginałem Goi przemalowanym przez Lalanę. Istnieją także kopie mniejszych rozmiarów, m.in. obraz pochodzący z kolekcji aragońskiego poligrafa Hilarióna Gimeno y Fernández-Vizarra[2].
Proweniencja[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Popiersie kanonika należało do przyjaciela Goi, Aragończyka Martina Zapatera. Obraz odziedziczył jego krewny Francisco Zapater y Gómez, od którego zakupił go Valentín Carderera do kolekcji książąt de Villahermosa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Juan J. Luna: Ramón Pignatelli. W: Praca zbiorowa: Realidad e imagen. Goya 1746–1828. Zaragoza: Electa, 1996, s. 108–109. ISBN 84-8156-130-4.
- ↑ a b c d Ramón Pignatelli de Aragón y Moncayo. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2021-05-14]. (hiszp.).
- ↑ a b Federico Torralba Soriano: Goya. Economistas y banqueros. Zaragoza: Banco Zaragozano, 1980, s. 47. ISBN 84-300-3225-8.
- ↑ Ramón Pignatelli. ArteHistoria. [dostęp 2021-05-14]. (hiszp.).