Potamophylax latipennis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Potamophylax latipennis[1]
(Curtis, 1834)
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

tchawkowce

Gromada

owady

Rząd

chruściki

Rodzina

bagiennikowate

Rodzaj

Potamophylax

Gatunek

Potamophylax latipennis

Synonimy
  • Limnephilus latipennis Curtis, 1834[2]
  • Limnephilus stellatus Curtis, 1834[2]
  • Phryganea fasciata Gmelin, 1789[2]
  • Phryganea guttifera Zetterstedt, 1840[2]
  • Phryganea laciniosa Gmelin, 1789[2]
  • Phryganea pantherina Pictet, 1834[2]
  • Potamophylax stellatus (Curtis, 1834)[2]
  • Stenophylax stellatus Curtis[2]

Potamophylax latipennisgatunek chruścika z rodziny bagiennikowatych (Limnephilidae). Potamobiont związany z rzekami średniej wielkości (potamal). Larwy dochodzące do wielkości 2,5–3 cm budują rurkowate, lekko zagięte domki z ziaren piasku. Gatunek spotykany stosunkowo często, w dużych liczebnościach.

Gatunek eurosyberyjski, występujący w całej Europie, larwy spotykane w strumieniach, rzekach i jeziorach. Limneksen, może występować w jeziorach górskich lub oligotroficznych Suwalszczyzny (lokalny limnefil).

Larwy złowiono w jeziorze zaporowym (Jezioro Pierzchalskie) Pojezierza Mazurskiego oraz w jeziorze Wigry i Hańcza na dnie kamienistym, stosunkowo często w dużych limnokrenach Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i w jeziorach górskich Karkonoszy.

W Finlandii występuje bardzo pospolicie w jeziorach, stawach śródleśnych, rzekach, potokach i kanałach, licznie w strefie oligotroficznej i słaboeutroficznej jezior. W Karelii larwy spotykane w jeziorach na stanowiskach sąsiadujących z ciekami, w litoralu kamienisto-piaszczystym. Larwy stwierdzone w niektórych jeziorach Niemiec, zaś imagines łowione nad jeziorem Ładoga oraz górskimi jeziorami Bałkanów (1422 m n.p.m.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Potamophylax latipennis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f g h Potamophylax latipennis (Curtis, 1834). [w:] GBIF Backbone Taxonomy [on-line]. GBIF Secretariat. [dostęp 2022-10-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]