Powszechna obrona przeciwlotnicza
Powszechna obrona przeciwlotnicza (POPL) – rodzaj zabezpieczenia bojowego wojsk. Część obrony przeciwlotniczej wojsk[1].
Powszechna obrona przeciwlotnicza to zespół przedsięwzięć, mających na celu samoobronę wojsk w sytuacji zagrożenia lub bezpośredniego uderzenia środków napadu powietrznego przeciwnika[2]. Organizatorami powszechnej obrony przeciwlotniczej są dowódcy ogólnowojskowi.
Składowe powszechnej obrony przeciwlotniczej[edytuj | edytuj kod]
Obejmuje[3]:
- rozpoznanie przeciwnika powietrznego
- alarmowanie pododdziałów o zagrożeniu z powietrza
- prowadzenie zorganizowanego ognia do celów powietrznych niespecjalistycznymi środkami
- maskowanie przed rozpoznaniem z powietrza;
- rozśrodkowanie wojsk
- przygotowanie schronów i ukryć przeciwlotniczych
- likwidację skutków uderzeń środków napadu powietrznego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 325.
- ↑ Andruszkiewicz, Gąsior i Pająk 2021 ↓, s. 62.
- ↑ Dakudowicz (przew.) 2000 ↓, s. 346.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Andruszkiewicz, Dariusz Gąsior, Jacek Pająk: Osłona przeciwlotnicza w działaniach taktycznych (dywizjonu brygad). Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2021. ISBN 978-83-66299-42-9.
- Tadeusz Dakudowicz (przew.): Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych. Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki, 2000.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.