Próba akroleinowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Próba akroleinowa – reakcja pozwalająca odróżnić substancję zawierającą tłuszcze organiczne lub glicerynę od substancji mineralnej pochodzącej z destylacji ropy naftowej (oleje mineralne).

Próba polega na ogrzewaniu badanej próbki w obecności wodorosiarczanu potasu, KHSO
4
[1]. Jeżeli próbka zawiera tłuszcz lub glicerynę, wydzielają się opary akroleiny o specyficznym, drażniącym zapachu. Olej mineralny paruje, lecz nie rozkłada się.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. acrolein test, [w:] Richard J. Lewis, Sr., Hawley's Condensed Chemical Dictionary, wyd. 15, Hoboken (New Jersey, USA): John Wiley & Sons, 2007, s. 19, ISBN 978-0-471-76865-4, OCLC 124039624.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 320, ISBN 83-7183-240-0.