Prawo do ponownego przedłożenia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Prawo do ponownego przedłożenia – prawo posiadaczy niektórych kontraktów terminowych typu futures, którym przedłużono za pośrednictwem izby rozrachunkowej zawiadomienie o dostawie do wykonania ponownej dostawy z tytułu tej samej pozycji terminowej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michał Borkowski: Leksykon businessmena, strona 189, rok 1991.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]