Propylotiouracyl

Propylotiouracyl
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
	PTU
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7H10N2OS
Masa molowa	170,23 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	51-52-5
PubChem	657298
DrugBank	DB00550
SMILES
	CCCC1=CC(=O)NC(=S)N1
InChI
	InChI=1S/C7H10N2OS/c1-2-3-5-4-6(10)9-7(11)8-5/h4H,2-3H2,1H3,(H2,8,9,10,11)
	InChIKey
	KNAHARQHSZJURB-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia	218–212 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-06-24]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Zwroty H	H302, H351
Zwroty P	P281
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanego źródła
	Szkodliwy; (Xn)
Zwroty R	R22, R40
Zwroty S	S36/37
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 1 0
Temperatura zapłonu	300 °C
Numer RTECS	YR1400000
Dawka śmiertelna	LD50 1250 mg/kg (szczur, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Propylotiouracyl – lek tyreostatyczny (przeciwtarczycowy). Jeden z najczęściej stosowanych leków z tej grupy^[4].

Działanie[edytuj | edytuj kod]

Blokuje powstawanie tyroksyny poprzez wewnątrzkomórkowe blokowanie jodowania tyreoglobuliny. Przenika barierę łożyskową.

układ pokarmowy – nudności, wymioty
układ krwiotwórczy – leukopenia, agranulocytoza, plamica małopłytkowa
inne objawy – łysienie, skórne odczyny alergiczne, bóle mięśni i stawów, gorączka, powiększenie tarczycy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e 6-Propylo-2-tiouracyl (nr P3755) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-06-24]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Propylthiouracil, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00550 (ang.).
↑ Propylotiouracyl (nr P3755) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-24]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Wojciech Kostowski, Zbigniew S. Herman (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 351. ISBN 978-83-200-3725-8.

Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Split Trading, 2005, s. 541. ISBN 83-85632-82-4.