Proza medytacyjna Cypriana Kamila Norwida
_page_014_-_praca_Norwida_-_%27Portret_w%C5%82asny%27.jpg)
Proza medytacyjna Cypriana Kamila Norwida – zbiór pism wspomnieiowo-medytacyjnych Cypriana Kamila Norwida.
Zestawienie[edytuj | edytuj kod]
| Tytuł | Rodzaj | Powstanie | Publikacja |
|---|---|---|---|
| Menego | wspomnienie | 1843 | 1850 |
| Czarne kwiaty | wspomnienie | 1856 | 1856 |
| Białe kwiaty | wspomnienie | 1856 | 1857 |
| Podróż po wystawie powszechnej | obrazek | 1867 | 1918 |
| Pamiętnik podróżny | pamiętnik | 1867 | 1937 |
| Wspomnienia weneckie | wspomnienie | 1876 | 1937 |
| Milczenie | rozprawka | 1882 | 1902 |
Zbiór[edytuj | edytuj kod]
W wydaniu z 1968 Gomulicki zamieścił w dziale prozy medytacyjnej tylko trzy utworyː Menego, Czarne kwiaty i Białe kwiaty. W wydaniu tym znalazło się ponadto jeszcze Milczenie, ale w dziale pism literackich.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Najwcześniejszym pismem tego działu jest wspomnienie spaceru, który Norwid odbył uliczkami weneckimi z malarzem Tytusem Byczkowskim, zakończonego następnego dnia samobójczą śmiercią artysty – Menego (1843). Pochodzące z 1856 Czarne kwiaty stanowią, jak i Menego, wyjątek z pamiętnika i zapis ostatnich chwil kilku znakomitych artystów i pasażerki okrętu. W dwa miesiące po napisaniu Czarnych kwiatów, poeta dopisał objaśnienie do nich, Białe kwiaty. Z 1867 pochodząː Podróż po wystawie powszechnej w Paryżu oraz, wywołane spotkaniem podczas tej wystawy, wspomnienie Pamiętnik podróżny. W ostatnich lat życia Norwida powstałyː zachowane we fragmencie Wspomnienia weneckie z pobytu poety w tym mieście w 1843/1844 oraz rozprawka Milczenie (1882)[1].
Publikacja[edytuj | edytuj kod]
Menego ukazał się w 1850 w poznańskim Gońcu Polskim, Czarne i Białe kwiaty w dodatku miesięcznym do krakowskiego Czasu w grudniu 1856 i lutym 1857. Pozostałe utwory ukazały się już po śmierci autora. W 1902 w 13. zeszycie Chimery z 1902 Zenon Przesmycki opublikował Milczenie, a w 1918 Zygmunt Mysłakowski w Zdroju Podróż po wystawie powszechnej. Pamiętnik podróżny i Wspomnienia weneckie wydał w 197 Przesmycki w tomie V Wszystkich pism[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Norwid 1971 ↓, s. 546-559.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Cyprian Kamil Norwid: Pisma wybrane. T. 4. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1968.
- Cyprian Kamil Norwid: Pisma wszystkie. T. 6. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971.
- Cyprian Kamil Norwid: Pisma wszystkie. T. 7. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971.