Przekaźnik kątowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przekaźnik kątowy (ang. directional relay[1]) - zwany również przekaźnikiem kierunkowym, jest to przekaźnik pomiarowy, którego wielkością pomiarową jest kąt fazowy między dwiema wielkościami zasilającymi sinusoidalnie przemiennymi. Zadaniem przekaźników kątowych jest stwierdzenie kierunku przepływu mocy, najczęściej przy występujących zwarciach. Od przekaźników tych nie wymaga się żadnej dokładności w pomiarze wartości mocy, lecz wymaga się dużej niezawodności działania.

W elektroenergetycznej automatyce zabezpieczeniowej stosuje się przeważnie przekaźniki kątowe jednofazowe, tzn. wyposażone w jeden tylko układ pomiarowy, do którego doprowadza się dwie wielkości zasilające (np. odpowiednio dobrane napięcie i prąd układu trójfazowego).

Przekaźnik powinien działać w przypadku gdy kąt fazowy między dwiema wielkościami zasilającymi jest zawarty w określonym zakresie, tzw. zakresie rozruchowym kątów fazowych mieszczących się między dwoma granicznymi kątami rozruchowymi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]