Przekolno
53°02′56″N 15°23′01″E/53,048889 15,383611| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
82 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2007) |
486 |
| Strefa numeracyjna |
95 |
| Kod pocztowy |
73-261[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZCH |
| SIMC |
0185710 |
Położenie na mapie gminy Pełczyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego  | |
| 53°02′56″N 15°23′01″E/53,048889 15,383611[1]
| |
Przekolno (niem. Groß Ehrenberg) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Pełczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 wieś liczyła 486 mieszkańców.
Kolonia wchodząca w skład sołectwa: Trynno.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży ok. 5,5 km na wschód od Pełczyc, między Bolewicami a Krzęcinem.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś wzmiankowana w źródłach od 1250 r., do wojny trzydziestoletniej w obrębie księstwa pomorskiego, później Brandenburgii. Pierwotnie najpewniej stanowiła własność zakonną, od pocz. XV wieku poświadczona własność świecka (ród Bradelow). W trzeciej ćw. XV w. - w konsekwencji wojen - Przekolno zostało całkowicie zniszczone. Od schyłku tegoż stulecia następują częste zmiany właścicieli: są to rody von Wedel, von Wreech, von Waldow, von Bornstädt, od 1863 r. rodzina Hoffmanów. Z dwoma ostatnimi należy łączyć utworzenie folwarków w ich obecnym usytuowaniu. W wieku XVI założono komorę celną. Na pocz. XX w. wieś liczyła ponad 500 mieszkańców. W 1929 r. jako właścicielka majątku ziemskiego wymieniona jest Jouanne Hedwig. Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono, tworząc na jego bazie Państwowe Gospodarstwo Rolne, część chłopska pozostała w użytkowaniu rolników indywidualnych[3].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4][5].
- zespół kościoła filialnego:
- kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej z drugiej połowy XIII wieku, XV i XIX wieku; kościół filialny, rzymskokatolicki należący do parafii pw. św. Antoniego Padewskiego w Będargowie, dekanatu Barlinek, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Zbudowany z kamiennych ciosów, dostawiona w połowie nawy od południa wieża z XV wieku z baniastym hełmem z wysoką iglicą:
- dawny cmentarz przy kościele, nieczynny, z XIV-XIX wieku, kaplica cmentarna z XIX w.
- pomnik mieszkańców wsi poległych w I wojnie światowej
- głaz nagrobny, z 1927 roku
- ogrodzenie, murowane z bramkami, z XIX wieku
- zespół pałacowy, w skład którego wchodzą:
- pałac z drugiej połowy XVIII wieku, przebudowany w 1870 r. oraz na pocz. XX wieku,
- park z XVIII i XIX w.[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 110901
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1059 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Historia. „UMiG”. Pełczyce.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 9. [dostęp 2013-04-25].
- ↑ „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 105, ISBN 978-83-7495-133-3.
