Ptifurki
Ptifurki (fr. petits fours) – drobne, kruche ciasteczka wypiekane z różnorodnych rodzajów ciasta, nadziewane i powlekane glazurą, podawane do kawy lub herbaty.
Były to niewielkie ciasteczka wytwarzane z ciasta kruchego, piaskowego albo makaronikowego (ze zmielonych orzechów bądź migdałów), z dodatkiem bitej piany z białek oraz cukru pudru, często przekładane nadzieniem i oblewane lukrem albo powlekane czekoladową lub inną barwną glazurą smakową, niekiedy też dekorowane owocami[1]. Zaliczano również do nich ciastka marcepanowe i owoce kandyzowane oblewane lukrem[2].
Modę na te deserowe wypieki na przełomie XIX/XX wieku wprowadził w swych kawiarniach znany cukiernik Bernard Semadeni, którego naśladowało wiele firm cukierniczych[3]. Ptifurki serwowano na paterach albo w porcelanowych koszyczkach na słodycze[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maciej Halbański: Leksykon sztuki kulinarnej, dz. cyt.; Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: PWN, 1991, s. 711.
- ↑ a b Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających, dz. cyt.
- ↑ Olgierd Budrewicz: Sagi warszawskie, trzecia seria…. Warszawa: Czytelnik, 1983, s. 13.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Halbański: Leksykon sztuki kulinarnej. Warszawa: Wydawnictwo „Watra”, 1987, s. 149, ISBN 83-225-0106-4
- Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających. Warszawa: Wydawnictwo Muza SA, 2004, s. 220, ISBN 83-7319-486-X