Ptolemeusz I (hrabia Tusculum)
Ptolemeusz I (zm. w 1126[1]) – hrabia Tusculum, syn Grzegorza III[2], konsul rzymski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ptolemeusz był sojusznikiem Paschalisa II i, na czas wyjazdu papieża do Benewentu, objął on władzę w Kampanii (w 1108)[1]. Jednak wkrótce potem sprzymierzył się z opatem Farfy i Piotrem z Colonny przeciwko władzy papieskiej i zainicjował powstanie[1]. W 1111 cesarz Henryk V Salicki uwięził papieża wraz z kilkoma kardynałami, a Ptolemeusz zatrzymał żołnierzy kapuańskich, usiłujących wyzwolić biskupa Rzymu[1]. W maju 1116 roku, papież ponowił próbę odzyskania Stolicy Piotrowej i został ponownie pokonany przez Ptolemeusza[1]. Gdy na Wielkanoc 1117 roku do miasta przybył cesarz Henryk, Ptolemeusz oddał mu hołd, jako władcy świeckiemu, i w zamian za to otrzymał władzę w Sabinie i tytuł dux et consul Romanorum[1]. Niedługo potem Piotr z Colonny przeszedł na stronę papieża (który odzyskał władzę) i Ptolemeusz był zmuszony uciec z miasta[1].
Jego synem i następcą był Ptolemeusz II[2].