Pucciniastrum
_E._Fisch_244625.jpg) Uredinia Pucciniastrum sparsum na liściu Arctostaphylos patula | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Pucciniastrum |
| Nazwa systematyczna | |
| Pucciniastrum G.H. Otth Mitt. naturf. Ges. Bern 469-496: 71 (1861) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Pucciniastrum epilobii (Pers.) G.H. Otth 1861 | |
Pucciniastrum G.H. Otth – rodzaj grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales)[1]. Grzyby mikroskopijne, pasożyty roślin[2].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Pasożyty dwudomowe. Na roślinach nagonasiennych z rodziny sosnowatych (Pinaceae) tworzą spermacja i ecja, na drzewach i krzewach liściastych z rodziny brzozowatych (Betulaceae) uredinia i telia[2].
Spermacja bez peryfiz, o dyskoidalnym kształcie, zanurzone w tkance żywiciela, pod kutyną. Ecja również pod skórką. Ecjospory brodawkowane. Uredinia pod skórką. Ich ujście otoczone jest komórkami większymi od innych i często wyposażonymi w drobne kolce. Urediniospory mają hialinowe, kolczaste ściany, niewyraźne pory rostkowe, wewnątrz są żółte. Telia powstają pod skórką żywiciela i mają postać ułożonych palisadowo w jednej warstwie teliospor. Teliospory cienkościenne, bez trzonka. Podłużną przegroda podzielone są na dwie lub więcej komórek. Każda z nich posiada jedną porę rostkową w zewnętrznej ścianie[2].
W Polsce największe znaczenie gospodarcze ma P. goeppertianum powodujący rdzę jodły i brusznicy. Rdzę borówki wywołuje jeszcze inny gatunek – P. vaccini. Jego drugim żywicielem jest choina[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
- Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum
- Pucciniastraceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Synonimy
- Calyptospora J.G. Kühn, Phragmopsora Magnus, Pomatomyces Oerst[3].
- Gatunki występujące w Polsce
- Pucciniastrum agrimoniae (Dietel) Tranzschel 1895
- Pucciniastrum areolatum (Fr.) G.H. Otth 1864
- Pucciniastrum circaeae (Schumach.) Speg. 1888
- Pucciniastrum epilobii (Pers.) G.H. Otth 1861
- Pucciniastrum goeppertianum (J.G. Kühn) Kleb. 1904
- Pucciniastrum guttatum (J. Schröt.) Hyl., Jørst. & Nannf. 1953
- Pucciniastrum pyrolae (J.F. Gmel.) J. Schröt. 1880
- Pucciniastrum sparsum (G. Winter) E. Fisch. 1904
- Pucciniastrum vaccinii Jørst. 1952
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[4]. Wykaz gatunków w Polsce według Mułenki i in.[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
- ↑ a b c d Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
- ↑ Index Fungorum (gatunki). [dostęp 2018-03-29]. (ang.).
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska: A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski. Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-75-4.