Puszcza Czerwona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Puszcza Czerwona (inaczej Czerwony Bór) – potoczne określenie terenu, który w literaturze etnograficznej określany jest mianem ostrowskiej grupy Puszczy Białej (Kurpie Białe), a także terenu przyległego, rozpościerającego się między Zambrowem, Łomżą, Śniadowem a Szumowem[1].

Nazwa najprawdopodobniej pochodzi od porastających teren modrzewi, dębów i grabów czerwieniejących na jesieni. Inna hipoteza łączy nazwę z kurpiowskim strojem kobiecym, który na obszarze zamieszkiwanym przez grupę ostrowską pozostał czerwony (w przeciwieństwie do grupy pułtuskiej, gdzie z czasem zastąpił go tzw. zielony pasiak)[1].

Określenie Puszcza Czerwona zachowało się w dokumentach z lat 1503–1505, gdzie identyfikuje się je jako pochodzące od brunatno-czerwonej barwy kory modrzewia i łączy z terenem otaczającym Zambrów od południa, wschodu i zachodu[2]. Określenie to funkcjonowało jeszcze po II wojnie światowej, ale z czasem zostało zapomniane ze względu na zatarcie się różnic[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Wanda Modzelewska, Elżbieta Miecznikowska, Materiały o kulturze i sztuce ludowej Polski, Etnografia Ocalona, Toruń: Muzeum Etnograficzne im. Marii Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu, 2022, s. 65, ISBN 978-83-61891-14-7 [dostęp 2023-07-20].
  2. Marcin Kiełczewski, Rys Historyczny Nadleśnictwa Łomża [online], Lasy Państwowe: lasy.gov.pl, 10 stycznia 2016 [dostęp 2023-07-20] (pol.).