Rałowszczyzna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rałowszczyzna
Ралаўшчына
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Kolczuny

Populacja
• liczba ludności


26
(2009)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Rałowszczyzna”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Rałowszczyzna”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Rałowszczyzna”
Ziemia54°20′24″N 25°52′32″E/54,340000 25,875556

Rałowszczyzna (biał. Ралаўшчына; ros. Раловщина) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Kolczuny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś i folwark w gminie Graużyszki, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 folwark w 1 domu zamieszkiwało 13 osób, wieś w 8 domach 93 osoby. Należały do dóbr Graużyszki, własność Korsaków[1]. W 1905 roku wieś liczyła 94 mieszkańców, folwark 18. Folwark należał do Kononcewa[2].

W latach 1921–1945 wieś i folwark leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Graużyszki.

W 1931 wieś w 28 domach zamieszkiwało 145 osób, folwark w 2 domach – 15 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Graużyszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Graużyszkach[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rałowszczyzna, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 521.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 228
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1423.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]