Rafał Politalski
| zakonnik przeor doktor teologii | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Przeor konwentu wileńskiego św. Ducha | ||
| Okres sprawowania |
1675-1679, 1688-1692 | |
| Przeor konwentu w Sejnach | ||
| Okres sprawowania |
1688 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
Rafał Politalski herbu Ostoja (zm. po 1692) – zakonnik, dominikanin, doktor teologii, prowincjał litewski, przeor konwentu wileńskiego św. Ducha, przeor konwentu dominikanów w Sejnach, przeor konwentu dominikanów w Dereczynie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rafał Politalski był synem Krystyny Zofii Skorobochatej i Fabiana Politalskiego, vice-ekonoma dóbr grodzieńskich[1][2]. Miał kilku braci - Macieja, Stanisława Kazimierza, skarbnika witebskiego, Jana, cześnika grodzieńskiego i Szymona, łowczego grodzieńskiego[1].
Rafał Politalski należał do Zakonu Kaznodziejskiego. Był doktorem teologii. Działał głównie na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. W zakonie pełnił liczne i ważne funkcje. W latach 1675-1679 oraz 1688-1692 piastował urząd przeora konwentu św. Ducha w Wilnie[3]. We wrześniu 1688 roku odnotowany został jako przeor konwentu dominikanów w Sejnach[4]. Wymieniany był także jako przeor konwentów dominikańskich w Dereczynie[2] i Grodnie[1]. Według Jana Władysława Poczobuta-Odlanickiego piastował także urząd prowincjała litewskiego (1682-1683)[5]. Dnia 11 października 1683 roku założył Bractwo Różańcowe w Goniądzu[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Aleksander D. Skorobohaty. Diariusz, T. Wasilewski (oprac.), Warszawa 2000, s. 51, 127.
- ↑ a b S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XIV, s. 197.
- ↑ J. M. A. Giżycki, Wiadomości o dominikanach prowincyi litewskiej, Kraków 1917, s. 265-266.
- ↑ W. Kłapkowski, Konwent Dominikanów w Sejnach, Sejny 2006, s. 38, 91.
- ↑ Pamiętnik Jana Władysława Poczobuta Odlanickiego (1640-1684), L. Potocki (oprac.), Warszawa 1877, s. 7, 161.
- ↑ J. Kloza, J. Maroszek, Dzieje Goniądza w 450 rocznicę praw miejskich, Białystok-Goniądz 1997, s. 47, 95.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. XVII, s. 361.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. XIV, s. 196-197.
- Aleksander D. Skorobohaty. Diariusz, T. Wasilewski (oprac.), Warszawa 2000.
- J. Kloza, J. Maroszek, Dzieje Goniądza w 450 rocznicę praw miejskich, Białystok-Goniądz 1997, s. 47, 95.
- J. M. A. Giżycki, Wiadomości o dominikanach prowincyi litewskiej, Kraków 1917, s. 265-266.
- W. Kłapkowski, Konwent Dominikanów w Sejnach, Sejny 2006, s. 38, 91.
- Rękopis x. Bagińskiego, W. Tyszkiewicz (wyd.), Wilno 1854, s. 96.
- Pamiętnik Jana Władysława Poczobuta Odlanickiego (1640-1684), L. Potocki (oprac.), Warszawa 1877, s. 7, 161.