Rafał Tryburcy
Rafał Franciszek Xawery Tryburcy ur. 24 grudnia 1815 w Pawłowie powiatu starachowickiego[1], zm. 21 marca 1879 w Białej – polski hutnik, urzędnik Imperium Rosyjskiego
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Rodzicami byli: Józef Tryburcy, dzierżawca pawłowskiego folwarku (1771-?) i Tekla z Bogackich (1771-?)[1]. Właścicielami folwarku i znajdującej się pod jego administracją wsi Pawłów byli w tym czasie benedyktyni z opactwa i klasztory świętokrzyskiego[2].
Położenie Pawłowa w sercu Staropolskiego Zagłębia Przemysłowego i możliwość edukacji w Zakładach Rządowych Górniczych spowodowały, że Rafał Tryburcy wybrał zawód hutnika. W 1846 był asystentem wielkich pieców w powstałej w 1834 Hucie Bankowej w Dąbrowie[3]. Mieszkał wtedy z rodziną w sąsiednim Będzinie. Następnie był hutmistrzem[4] w rządowym zakładzie wielkopiecowym w Parszowie[5], pomocnikiem hutmistrza wielkich pieców Parszów i Mostki oraz pełnił obowiązki zawiadowcy w zakładzie Nietulisko w 1857[6]. Rozwój Zagłębia Staropolskiego został zahamowany w drugiej połowie XIX wieku częściowo z powodu represji po upadku Powstania Styczniowego, jak również na skutek zmian technologicznych – nowe wielkie piece opalane były koksem, a nie węglem drzewnym jak dotychczas. Rafał Tryburcy przeprowadził się do Białej na Podlasie. W 1864 był rachmistrzem we władzach ówczesnego powiatu konstantynowskiego[7], a w latach 1869–1878 referentem do spraw finansowych w zarządzie powiatu[8][9].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą żoną Rafała Tryburcy była Julia Łysakowska (1821-1862). Mieli synów Wojciecha Włodzimierza (1845-?)[10] i Wincentego (1846-?)[3], kupca pierwszej gildii[11] w Białej oraz córkę Julię Teklę Schirmer (1852-?)[12]. Po śmierci żony Rafał Tryburcy ożenił się z jej młodszą siostrą Emilią (1830-1903)[7].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Irena Rybicka, KSZTAŁCENIE ELEWÓW GÓRNICZYCH W ZAKŁADACH BANKU POLSKIEGO W LATACH 1833–1842, „Rozprawy z dziejów oświaty” (9), Muzeum Historii Polski, 1966, s. 85–116 [dostęp 2023-01-11] [zarchiwizowane].
- Tomasz Demidowicz, Statut Organiczny Królestwa Polskiego w latach 1832–1856, „CZASOPISMO PRAWNO-HISTORYCZNE”, LXII (1), 2010, s. 161 [dostęp 2023-01-31].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Poland, Radom Roman Catho...c Church Books, 1587-1966, 1815 [dostęp 2023-01-26].
- ↑ KS. FRANCISZEK TADEUSZ BOROWSKI, DEKRET KASACYJNY Z ROKU 1819 I JEGO WYKONANIE W STOSUNKU DO ZAKONÓW DIECEZJI SANDOMIERSKIEJ, „Studia Sandomierskie” (1), journals.indexcopernicus.com, 2011, s. 44 [dostęp 2023-01-31].
- ↑ a b Poland, Częstochowa Roman...c Church Books, 1226-1950, familysearch.org, 1846 [dostęp 2023-01-31].
- ↑
hutmistrz [w:] Słownik języka polskiego [online], PWN [dostęp 2023-01-29].
- ↑ Genealogy Indexer – 1856 Poland Government Yearbook, image 216 [online], genealogyindexer.org, s. 495 [dostęp 2023-01-27].
- ↑ Przez postanowienie Namiestnika Królestwa..., „Kurier Warszawski” (99), crispa.uw.edu.pl, 1857 [dostęp 2023-01-25].
- ↑ a b Księga urodzeń, małżeństw i zgonów, szukajwarchiwach.gov.pl, 1864 [dostęp 2023-01-31].
- ↑ Wiktor. Oprac. Dzierżanowski, Przewodnik Warszawski Informacyjno-Adressowy na rok 1869, 1869, s. 124 [dostęp 2023-01-31] (pol.).
- ↑ 1878. Памятная книжка Седлецкой губернии на 1878 год. [online], calameo.com, s. 43 [dostęp 2023-01-30] (ros.).
- ↑ Poland, Częstochowa Roman...c Church Books, 1226-1950, familysearch.org, 1845 [dostęp 2023-01-31].
- ↑ Księga, urodzeń, małżeństw i zgonów, szukajwarchiwach.gov.pl, 1872 [dostęp 2023-01-31].
- ↑ Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego [online], geneteka.genealodzy.pl [dostęp 2023-01-31].
