Raport Seebohma
Raport Seebohma (ang. Seebohm report) – brytyjski raport społeczny z 1968 opracowany na zlecenie rządu brytyjskiego przez komitet powołany 20 grudnia 1965 pod przewodnictwem Frederica Seebohma, bankiera i reformatora usług społecznych[1].
Celem raportu był przegląd działania i funkcjonowania organizacji związanych ze świadczeniem usług społecznych prowadzonych przez władze lokalne. Istotne było też pytanie badawcze, czy należy wprowadzić zmiany w celu zapewnienia bardziej skutecznej i kompleksowej usługi podopiecznym. Komitet po trzech latach prac poinformował, że rekomenduje połączenie szeregu usług społecznych i socjalnych w jednej organizacji lokalnej. Jednostka taka obejmować miała usługi świadczone przez organizacje na rzecz dzieci, usługi opieki społecznej, usługi socjalne, pomoc opiekuńczą, ochronę zdrowia psychicznego i inne. Duży nacisk położono na organizowanie społeczności lokalnej[2] i działalność prewencyjną. W raporcie zalecono, aby istniał bardziej spójny model opieki nad osobami starszymi, w tym wczesna identyfikacja ich złożonych potrzeb. Rząd brytyjski ze zrozumieniem przyjął raport i zobowiązał się do przeprowadzenia konsultacji oraz nawiązania współpracy z samorządem lokalnym w celu dokonania przeglądu zaleceń Seebohma[1]. Wiele z tych wytycznych wprowadzono potem w życie tworząc nową organizację pomocy społecznej[3]. Raport miał bardzo duży wpływ na działania pomocy społecznej i pracę socjalną w następnych dziesięcioleciach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Policy Navigator, The Seebohm report was published in July 1968
- ↑ Michael Pitchford, Paul Henderson, Więcej miejsca dla rozwoju spoołeczności lokalnej, Centrum Wspierania Aktywności Lokalnej, Warszawa, 2012, ISBN 978-83-62380-07-7
- ↑ Eileen Munro, Trust and bound, w: The Guardian
- ↑ Joan Rapaport, Forty years since Seebohm
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- tekst raportu - dostęp 17.5.2019