Reakcja spadochronowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Reakcja spadochronowaodruch występujący u niemowląt, pojawiający się w 8. miesiącu życia. Jest zaliczany do odruchów prymitywnych. Jego brak świadczy o uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego, a w przypadku asymetrii odruchu świadczy o niedowładzie lub porażeniu połowiczym.

Technika badania[edytuj | edytuj kod]

Dziecko trzymane jest w powietrzu poziomo, równolegle do podłoża, twarzą skierowaną do dołu. Następnie nadaje się dziecku przyspieszenie, tak aby przyspieszenie działało na przednią część tułowia (szybkie pochylenie dziecka twarzą w kierunku podłoża), co powoduje wystąpienie u dziecka reakcji obronnej pod postacią wyprostowania kończyn górnych. Ta reakcja obserwowana jest już od 6 miesiąca życia i jest określana jako gotowość do skoku (ang. readiness to jump).

Natomiast w przypadku równomiernego przyspieszenia, którego wektor skierowany jest prostopadle do podłoża, w miarę zbliżania się do podłoża, dziecko przyjmuje pozycję skoczka spadochronowego (ang. parachute reaction).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Szczapa (red): Podstawy neonatologii. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008. ISBN 978-83-200-3456-1.